Ik ga morgen vragen bij het revalidatiecentrum of ik een paar keer met de psycholoog mag praten. Het wordt mij de laatste tijd allemaal wat teveel. Ik ben somber en het voelt allemaal zo hopeloos. Ik krijg het zelf allemaal niet meer op een rijtje. Ik weet dat het een fase is en dat veel van mijn lotgenoten dit ook hebben gehad en sommigen nog veel erger, maar ik heb er echt even iemand bij nodig.
Ik moet ergens weer wat zin of nut van dit nieuwe leven weer gaan zien of voelen ofzo. Ik had juist het idee dat het de laatste week weer iets beter ging. Dat ik wat beter kon accepteren dat het ziek en belabberd voelen er nu eenmaal bij hoort, maar daar is op dit moment helemaal niks meer van over. Het voelt allemaal nog 10x zinlozer. Ik ben mijn tijd aan het uitzitten. Zo voelt het. De uren zien door te komen. De tijd gaat zo traag en ik word gek van verveling. Ik ben zo klaar met mij ellendig en beroerd voelen. Ik wil weer wat doen. Iets anders dan dat stomme revalideren, al is het maar een uurtje per dag.
