[verwijderd] nee, niet echt eigenlijk 🙈
Algemeen: de afgelopen weken zijn een grote aaneenschakeling geweest van heftige dingen, (waaronder dit gedoe met mijn moeder, maar ook I, mijn relatie, mijn lichaam) en ik zit echt weer op het punt dat het eigenlijk even niet meer gaat. Snel getriggerd, hyperventileren, tegen het randje van paniekaanvallen aan. Maar goed, ik voel het wel beter aankomen, geef meer grenzen aan en probeer veel te rusten, alleen werkt de chaos in mijn hoofd niet echt mee 😬
Komt wel goed.
Wat betreft mijn moeder.. Ik heb dus noodgedwongen alles even moeten parkeren. Op dit moment ga ik er even helemaal niks mee doen, ik heb veel te veel andere dingen aan mijn hoofd en mijn mentale welzijn gaat gewoon voor, zeker wanneer het gaat om haar. Zij is niet mijn prioriteit 🤷♀️
Maar er zijn kleine dingen, punten waarop ik me afvraag wat zij van iets zou vinden, hoe zou zij naar mijn leven kijken? Ik zag vorige week dat ze reageerde op een Facebookstatus van mijn oom (haar broer) en in plaats van angst of afkeer voelde het meer nieuwsgierigheid, alsof ik haar nu vanaf een afstandje kan observeren.
Op die manier denk ik dat ik mezelf een beetje voorbereid op de mogelijkheid dat ze ooit weer in mijn leven zou kunnen zijn, maar wel in veel kleinere stappen dan mijn oorspronkelijke idee om toch om een brief te vragen.
Mijn tempo staat bovenaan, en momenteel vind ik mega-mega-langzaam eigenlijk wel goed genoeg..
