Mijn moeder

@[verwijderd] ik heb weinig toe te voegen aan de reacties hierboven. Dikke knuffel.

Stel jezelf een paar vragen;

• Wat is hetgeen wat het eerste door je heen gaat als je wakker ligt? Schrijf je gevoelens op, zoals boosheid, schuldgevoel, liefde etc (voorbeelden he schat)
• wil je antwoord/respons/ contact van je moeder? Ja of nee
• Wat voor vragen heb jij aan je moeder die je beantwoord wilt hebben? Of hoef je geen antwoord meer?
• waardoor ben je nu zo door slag? Omdat je broer ontdaan is dooe de reactie van je moeder of omdat je moeder zo gebroken is?
• Wat wil JIJ als zij ineens contact met jou opneemt?

En zo kan ik nog wel meer vragen stellen maar ik ben beter in real life advies geven
Wat ik je kan aanraden is om hier met je psycholoog over te praten. Het gesprek moet vloeien om meerdere vragen te kunnen beantwoorden.

Maar je kan dit! Je bent al zo ontzettend goed gegroeid!

Euhm, zo'n gesprek had ik gisteren niet voorzien toen ik je de pb stuurde.

Ik heb wel dezelfde vragen als wat ik hier al las. Wat was je gevoel bij het verhaal gisteren. Geloof je het of meer gevoel dat dit 1 van de manipulatieve kanten van haar is? Of vooral medelijden met broer? Heb je nog antwoorden van haar nodig voor je eigen proces?

Je moet niet vandaag beslissen gelukkig. Neem de tijd om na te denken, te praten, te voelen. Al wacht je een jaar om te kijken of ze haar best doet bij broer en/of zelf contact zoekt met je.

Wel heftig voor je, dit er ook nog bij na alles van afgelopen weken. Je hoofd krijgt weinig rust zo

Momenteel is alles vooral een.. Ik weet het niet. Ik wil in mijn pyjama blijven vandaag en videoland kijken en meer niet. Niet denken, niet voelen.
Maar tegelijkertijd denk ik wel dat het goed is om de vragen voor nu te proberen te beantwoorden, en ze dan te vergelijken met hoe ik me voel wanneer het allemaal wat tot rust is gekomen. Even kijken of er een patroon in zit of iets juist verandert.. Ik ga dus een poging wagen:

Dahlia Wat is hetgeen wat het eerste door je heen gaat als je wakker ligt? Schrijf je gevoelens op, zoals boosheid, schuldgevoel, liefde etc (voorbeelden he schat)

Shock, verwarring, verbazing. Ergens ook wat medelijden.
Ik denk ook dat ik boos ben, omdat B aan gaf dat ik van haar niks hoef te verwachten nu, dat ze te bang is om contact met mij op te nemen.
Daardoor voelt het alsof de bal ineens bij mij ligt, en die wil ik niet. Zij had het contact verbroken, dus de afgelopen jaren heb ik steeds het gevoel gehad dat ik er in ieder geval alles aan gedaan had. Nu is het een.. stel dat er iets gebeurd? Ik heb nu alsnog de mogelijkheid om het contact te herstellen.. het voelt nu alsof het alsnog mijn verantwoordelijkheid is, ik die keuze moet maken, en daar heb ik helemaal geen zin in. Mijn leven is goed zoals het is, wil ik het echt overhoop gaan gooien?

wil je antwoord/respons/ contact van je moeder? Ja of nee

Eigenlijk wel.. Ik wil haar kant ook horen, kijken of er nog iets te redden valt. En dat is raar, want de afgelopen jaren had ik die behoefte helemaal niet eigenlijk.
Wat er gebeurd is, er is zo veel wat ik momenteel met de psycholoog doe.. maar wat als het verhaal inderdaad heel anders in elkaar zit? Heeft het wel zin om te gaan verwerken dat mijn moeder me nooit heeft gewild, als het nooit zo is geweest? Volgens B houdt ze heel veel van me, maar wist ze gewoon niet hoe ze met zichzelf om moest gaan.. dat zou wel van invloed kunnen zijn op mijn therapie.
Ga ik verder met accepteren dat ik geen moeder heb, en het op zo'n manier afsluiten?
Of ga ik kijken of ik haar kan vergeven en het op die manier loslaten?

Wat voor vragen heb jij aan je moeder die je beantwoord wilt hebben? Of hoef je geen antwoord meer?

Geen.. ik wil gewoon horen wat ze te zeggen heeft denk ik? En vanaf daar verder kijken..

waardoor ben je nu zo door slag? Omdat je broer ontdaan is dooe de reactie van je moeder of omdat je moeder zo gebroken is?

Omdat het een.. Ik heb jarenlang rondgelopen met de instelling dat ik gewoon geen moeder heb. Ik heb me daar na heel veel pijn en verdriet bij neer kunnen leggen, en dat had ik geaccepteerd. Ik zal de rest van mijn leven geen contact met haar hebben, ik heb mijn vader, andere familieleden en het was gewoon zo..
Maar ineens is er de optie om alsnog een moeder te hebben? Zou het dan toch kunnen? Ik had het al lang opgegeven, het zou nooit meer mogelijk zijn, maar dat is het nu ineens wél.. alles staat op zijn kop. alles wat ik dacht te weten, is ineens misschien niet zo?

Wat wil JIJ als zij ineens contact met jou opneemt

Volgens B zou dat nu niet gebeuren, ze is te bang dat ik haar direct afwijs. Hij heeft afgesproken met mij dat als ik die behoefte heb, hij met haar gaat praten, dat ik er wel voor open sta en ze dan contact op neemt. Maar alleen met mijn toestemming. Het is nu dus vooral de vraag of ik die toestemming ga geven..
Op dit moment wil ik dat ergens wel doen. Achterover zitten en luisteren wat ze te zeggen heeft en daarna verder beslissen.
Misschien juist ook nu, want als het fout gaat zit de psycholoog er bovenop.
Maar aan de andere kant.. hoeveel kansen kan ik nog blijven geven? Als het fout gaat, zit ik er wéér mee..

Aan de ene kant wil ik het gewoon nu weten. B appen, kom maar door, dan ben ik er vanaf. Dan kan ik gerichter gaan beslissen wat ik wil. De verwarring van nu vind ik niks, daar wil ik vanaf en ik wil duidelijkheid over waar ik aan toe ben.
Maar dat lijkt me geen goed idee, ik denk dat ik wel echt even wat tijd nodig heb..

Ik spreek mijn psycholoog pas woensdag, momenteel voelt dat nog maanden weg...
Zit echt even te denken om haar bericht te sturen of ze vandaag nog kan bellen, aan de andere kant... Videoland. Kerstkransjes vreten. Niet denken, niet voelen, gewoon even niks..

[verwijderd] zo ontzettend goed geschreven dit!! Kei trots op!

Dit stuk een paar keer nalezen voor woensdag, kopieer en plak en bespreek dit met je psycholoog. Zij is degene die je kan helpen hierin te sturen naar de kant die het beste past.

Wat ik lees uit je verhaal heeft geen zin om te vertellen. Je moet het stuk zelf vaker lezen en dan heb je antwoord op je eigen vragen.
Echt waar, je kan het enorm goed verwoorden wat je wilt en waar je bang voor bent. Nu is het een balans vinden tussen je gevoel en verstand.

Toch6 Euhm, zo'n gesprek had ik gisteren niet voorzien toen ik je de pb stuurde.

Nee ik ook niet
Het lukt me dus ook even niet om op je pb te reageren, daar is het even te veel voor.. komt vd week!

Toch6 Geloof je het of meer gevoel dat dit 1 van de manipulatieve kanten van haar is?

Voor het eerst geloof ik haar wel.. Ze had emoties. Échte emoties. Die hebben wij nooit eerder gezien..
Krokodillentranen wel.. de boehoe iedereen is zó gemeen tegen mij tranen, die kennen we wel.
Maar huilen omdat ze spijt heeft? Daar doet ze niet aan. Haar comeback was altijd een ik maak heus wel fouten want ik ben nou eenmaal een mens, maar wat X heeft gedaan.... en de aandacht weer verschuiven.
Dit is iets wat zowel B als ik nooit hadden kunnen verwachten. Wij geloven nog eerder in aliens zeg maar

De laatste keer dat we contact hadden was dit het enige wat ik van haar wilde.. Dat ze gewoon de verantwoordelijkheid zou nemen voor haar fouten. Maar daar is ze nooit toe in staat geweest.. tot nu blijkbaar.

Ik lees je antwoorden en denk alleen maar ‘oh shit daar ben ik vroeger ook doorheen gegaan’ door mijn biologische vader. Als je ooit de behoefte hebt om er in een pb over te praten kan je mij altijd een berichtje sturen.

Wat denk ik echt heel belangrijk is is dat je blijft kijken waar jou behoefte ligt en niet wat de ander graag wilt. Misschien ben ik wel heel koppig, maar ik vind het echt van de zotte dat jij de eerste stap zou moeten zetten om contact te zoeken omdat ze bang is op afwijzing. Hallo, hoeveel afwijzing heb jij al moeten verdragen?

En als ze een brief stuurt met haar verhaal? Dan kan jij lezen wanneer je wilt, zo vaak je wilt èn reageren wanneer JIJ wil.

Als zij contact wil moet zij de eerste stap naar jou doen gezien het verleden.

Dahlia Wat ik lees uit je verhaal heeft geen zin om te vertellen. Je moet het stuk zelf vaker lezen en dan heb je antwoord op je eigen vragen.

Nou op dit moment zou ik een moord doen voor een magic 8 ball hoor!

Heb de psycholoog gemaild, hopelijk heeft ze vanmiddag een half uurtje vrij. Ik wil echt niet wachten tot woensdag

[verwijderd] oh die pb had ik ook niet gelijk verwacht aangezien er telkens aardig wat uren tussen zitten

Is er ook gezegt of ze therapie oid heeft gehad? Of waardoor de omslag kwam?

[verwijderd] haha begrijp ik! Maar als wij nou allemaal gaan vertellen wat wij uit jou verhaal halen, krijg je een gecreëerd beeld voor jezelf. Je gaat alles analyseren wat andere denken hoe jij je voelt. Dat is makkelijk maar zo werkt t niet.
Ik kan je wel helpen met een paar belangrijke vragen te stellen en dat je het antwoord uit je eigen stuk haalt. Dat is de beginvraag van het hele pad die misschien komen gaat.
Wil je contact met je moeder?
Wil je dat je moeder contact met jou legt?
Wil jij contact leggen met je moeder?
Wat wil je als je moeder geen contact legt met jou en jij geen eerste stap wilt zetten?

Toch6 ik wilde je gisteren nog wel pb-en gezien ik met mijn schoonzusje een heel gesprek heb gehad over de beste manier om theebloemen te maken zonder glazen kan

Het schijnt echt de confrontatie van mijn broertje te zijn geweest. Ze heeft hem daar ook voor bedankt, want uit zichzelf durfde ze het niet te zeggen, maar ze wist wel dat het gezegd moest worden. Alleen die stap om het te doen had ze nodig, daar heeft hij voor gezorgd..

[verwijderd] komt goed. Voor nu heb je al een hele sessie erop zitten waar je over na kan denken

[verwijderd] Dat hoeft ook nog niet vandaag hè. Ook niet morgen. Pas als jij daar voor klaar bent

Ja maar ik wil het nú. Ik kan niet tegen verwarring en twijfel.. Ik wil een beslissing nemen, zodat ik van dat knagende gevoel af ben..
Zo werkt het niet he?
Ik ga videoland maar opzoeken. 5 seizoenen van het perfecte plaatje, here I come!

[verwijderd] graag gedaan, voor jou ook een

@[verwijderd] ik sluit me aan bij de wijze reacties hierboven. Neem de tijd, en vergeet niet dat alles op jouw voorwaarden is

[verwijderd] Heeft het wel zin om te gaan verwerken dat mijn moeder me nooit heeft gewild, als het nooit zo is geweest?

Tot op dit moment heeft het voor jou wel altijd zo gevoeld. Dus het lijkt me zeker zinvol om dat te verwerken. Zelfs als ze alles nooit zo bedoeld heeft, maar niet wist hoe het wel te uiten, is alles zeer ongelukkig verlopen.
Jij hebt je al die jaren zo gevoeld. Ik ken je verhaal niet heel goed. Maar het zal me niks verbazen als je eigen problemen (deels) zijn ontstaan door het contact tussen jou en je moeder.

Alles wat je geleerd hebt en doet, is ontstaan uit de basis uit je jeugd. En het gevoel dat je daar toen bij had.

Wat je nu zou moeten doen met je moeder, ligt compleet bij jou.
Wil je weer contact? Prima.
Wil je geen contact meer? Prima.
Wil je alleen eenmalig haar verhaal horen en dan geen contact meer? Prima.
Wil je haar verhaal horen en vanuit daar zien hoe het contact gaat lopen? Prima.
Wil je haar zelf contacten? Prima.
Wil je afwachten tot zij jou contact? Prima.
Wil je nu nog niet direct een keuze moeten maken? Prima.

Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Maar de boodschap is duidelijk denk ik. Jij beslist wat jij wil. Wanneer jij dat wil.

Je hoeft niet ineens omdat ze toch een schuldgevoel blijkt te hebben, dat maar te accepteren.

Enige advies wat ik voor je heb: Volg hierin vooral je gevoel, zolang de dit doet is er geen goed of fout.