Hopsatee wat lief, dank je 😗
Het is ook niet altijd zo dat ik dat voel, maar dit topic triggerde die gedachte wel. Bijvoorbeeld je zo lekker in je vel voelen en helemaal op je plaats, ik ken dat gevoel gewoon niet. Ik wil het niet dramatiseren ofzo, het is ook niet dat ik het liefst in een hoekje kruip om te huilen, ik functioneer wel prima. Maar als ik terugkijk heb ik niet veel om 'trots' op te zijn, of te denken 'nou daar heb ik veel van geleerd'. Ik overdenk veel te veel, ben angstig en een piekeraar dus weet heus wel dat het bij mij ligt. Op sommige momenten word ik er ook hard mee geconfronteerd. Bijvoorbeeld bij stomme smalltalk met andere ouders, dat gaat dan heel oppervlakkig, wordt op een bepaald moment stroef en loopt een beetje af, en vervolgens babbelen die mensen onderling wat af. Ondertussen sta ik erbij en kijk ernaar, en dan voel ik me ontzettend stom en hoop ik niet alleen dat ik gewoon wat beter was in smalltalk, maar dat ik ook gewoon 'iets te vertellen zou moeten hebben', en blijkbaar heb ik dat niet en ben ik ontzettend saai ofzo. En als je dan mensen ziet die zich duidelijk goed voelen en dat ook uitstralen, ja, ik had dat ook graag gehad. Maar ik ken dat niet, ik kan het me niet eens voorstellen.
