Volg je theunderargument op instagram al? Dat is een hele mooie pagina over vrouwen die poseren in lingerie en praten over hun lichaam, hun littekens en strijd, heel inspirerend.
Op lichamelijk gebied heeft mij dat veel geholpen, door vrouwen (lingerie en boudoir-accounts) te volgen met een vergelijkbaar figuur als ik zelf heb en dat in een ander perspectief te kunnen zien, met de focus op de schoonheid ervan in plaats vanuit oordelen.
En vervolgens ben ik zelf ook meer gaan investeren in lingerie, en kwam ik tot de conclusie dat ik helemaal niet minder ben dan de vrouwen die ik had opgeslagen omdat ik ze zo mooi vond. Ik miste alleen de juiste fotograaf 😅
Maar vanaf dat moment heb ik nergens geen last meer van gehad: ik kijk in de spiegel en ben echt blij met wat ik zie, ieder rolletje en kuiltje inbegrepen.
Wat betreft het innerlijk.. Ik heb zelf ook hele slechte ervaringen met therapie, maar op een gegeven moment had ik geen andere keuze meer. Ik ben 2 jaar bezig geweest met mijn angsten te overwinnen voor de ggz door middel van het alternatieve circuit, en ik kan vanuit dat punt echt wel begrijpen waarom je liever geen therapie wil.
Maar inmiddels ben ik over die drempel heen en zie ik het ook echt als een manier van zelfliefde. De sessies (ik volg schematherapie) zijn een middel om mezelf meer te gunnen, om gelukkiger te gaan zijn, omdat ik het waard ben om vrijer te zijn. Ik kijk er nu zelfs iedere week naar uit 😊
Voordat ik daar aan begon was ik van mening dat ik het zelf wel kon oplossen, samen met mijn vriend. Pas nu ik het anders kan ervaren, met een goede psycholoog waar ik me echt bij op mijn gemak voel, zie ik in dat ik voorheen vooral in cirkels aan het werken was omdat ik gewoon echt de professionele kennis miste om patronen ook daadwerkelijk te kunnen doorbreken. Niks ten nadele van mijn vriend hoor, want ik kan goed met hem praten en hij helpt me enorm, maar hij is gewoon geen professional.
Ik zit nu tussen 2 psychologen in, mijn huidige is gestopt bij de praktijk en ik krijg in september een nieuwe, maar in het overdrachtsrapport stond dat mijn zelfbeeld van een dikke onvoldoende nu omgerekend een ruime 7 is, en dat komt ook overeen met hoe ik me in het dagelijks leven voel.
Ik zeg al, ik snap je weerstand tegen reguliere therapie heel goed, want ik was precies zo. En toch, nu ik het een paar jaar doe zou ik het niet meer anders willen. Ik had dit nooit zelf kunnen bereiken, mijn problemen zaten veel te diep. Maar het helpt wel echt heel veel, dus ik schrijf het toch. Misschien dat je er iets aan hebt en wellicht in de toekomst het alsnog een kans wil geven, om jezelf meer te gunnen.
Zo niet, is het ook oké, en wie weet is er een andere manier die voor jou werkt. Hoe dan ook, sterkte 😘
