De oorlog blijft ons hier enorm bezighouden, ik begin mij ook behoorlijk zorgen te maken over mijn man. Hij is totaal zichzelf niet en dit word alleen maar erger. Hij slaapt amper, eet slecht en ziet momenteel het nu van nergens van in. Bij alles wat hij doet denkt hij aan de mensen daar. Vandaag kon hij amper boodschappen doen, omdat hij weet dat mensen daar nu niks hebben omdat er geen voedsel meer is.
Een deel van de familie heeft Egypte kunnen bereiken, ze zijn onderweg wel aangevallen maar hebben gelukkig niets. Ander deel van de familie zit nog in de hoofdstad en weer een ander deel in Port Sudan om de nodige papieren te regelen. Met mijn schoonvader gaat het nog steeds goed.
Vandaag hadden we het verdrietige nieuws dat een vader van een goede vriend is overleden. Heb het volgens mij hier wel genoemd in het topic. Zijn ene ouder was blind en de andere kon niet lopen waardoor ze niet konden vluchten. Nu is zijn hoogbejaarde moeder alleen. 💔
Man is samen met andere vrienden direct heen gereden, wat dat betreft is deze gemeenschap zo ontzettend fijn.
