[verwijderd] ze sloot zich in die periode veel af en zat veel op haar kamer. Maar ik vatte dat op als normaal tienergedrag. Dat hoort er bij. Kamers zijn heiligdom en ze willen meer privacy. Ik dacht dat het gewoon een teken was van echt meer de puberteit in gaan, dat deed ik zelf ook.
Nu het weer beter gaat zit ze er nog maar zelden, dus wat dat betreft is ze echt een a-typische puber.
Vulpen Hopelijk kun je dat weer terugvinden
Dat hoop ik ook!
Het is echt even heel erg zoeken naar de juiste weg nu..
Trees ik had makkelijke baby's, dat scheelt natuurlijk ook enorm. Ik kan me niet eens herinneren dat I überhaupt ooit gehuild heeft, die was altijd vrolijk.. die was uitdagender op het gebied van kattenkwaad toen die eenmaal kon kruipen/lopen, dat was een draak zeg 😆
Maar de babytijd was voor mij ook.. huiselijk geweld, politie, rechtzaken, bijna mijn huis kwijt raken, gestalkt worden, schulden, jeugdzorg.. dus veel is er op de automatische piloot gegaan, en daarmee vergeleken waren normale babyproblemen juist makkelijk 😝
Maar ik kan me voorstellen dat je de babytijd heel anders ervaart met een huilbaby, dat wil ik ook zeker niet onderschatten!
Trees Nu weet ik niet of dit nu het meest geruststellende antwoord is wat je wilde horen
Geruststellend niet, maar misschien wel iets wat ik nodig heb om te horen..
We zijn echt weer zoekende, en het gaat langzaamaan wat beter. Ik heb ook gewoon uitgelegd naar de kinderen dat ik af en toe ook niet weet hoe ik dingen moet aanpakken. Laatst was er iets, in dezelfde lijn maar veel kleiner, dus ik vroeg waarom ze dat niet gewoon verteld hadden, en toen kreeg ik als reactie iets in de trant van "we zijn zelfstandig genoeg om het eerst proberen zelf op te lossen, en als het dan niet lukt komen we naar jou".
Dus dat is goed, maar ook even onwennig. Ik heb het afgelopen jaar alleen maar de extreemste scenario's in mijn hoofd opgezocht, maar in dit geval hebben ze het ook zelf opgelost. Maar vorig jaar was het probleem dus al zo ver uit de hand gelopen dat ze het niet meer durfde te vertellen, dus dat was echt wel even een heftige periode.
Ze zitten ook allebei nog in therapie, voor H zijn we bezig met een adhd-voortraject omdat er steeds meer naar boven komt waar ze echt veel extra hulp bij nodig heeft, dus het is wel echt chaotisch. Iedere dag is er wel iets. Maandag heb ik een gesprek met de directie, ik mail bijna wekelijks met de mentor, moet helpen met ieder huiswerk wat geen standaard invulwerkboek is.. Want ook..
Femkes Dingen als bijles, kapotte fietsen en laptops regel ik niet. Net als overhoren, daar hebben we duidelijke kaders over. Hij is inmiddels oud genoeg om dat maar te moeten accepteren.
Dit soort dingen zijn echt ondenkbaar voor H. Dat kan ze gewoon niet. Ze weet niet eens waar de fietsenmaker is, want ondanks dat ze er al 100 keer is geweest met mij kwamen we dan een vogeltje/kat/bloemetje tegen, dus de route onthouden, vergeet het maar.
Het is een goede dag als ze er aan denkt om 's ochtends de borstel terug in de badkamer te leggen, maar bij 99% van de situaties gebeurt het gewoon niet als ik er niet met een megafoon achteraan loop en 60 alerts stuur via WhatsApp. I zou dat wel kunnen, die kan ik rustig een week alleen thuis laten, maar H gewoon echt niet.
Op de basisschool was dat ook veel minder, want het dagelijkse ritme was iedere dag hetzelfde dus veel was automatisme, en ze hoefde veel minder zelfstandig te regelen. Ja, ze had problemen op school met bepaalde vakken, maar dat had vrijwel geen consequenties muv haar advies/niveau. Er werd gewoon veel minder van haar verwacht, en alles eromheen (speelafspraakjes, sportlessen etc) regelde ik gewoon met de medeschoolpleinmoeders.
Nu, als ze het eerste uur vrij is ligt haar ritme al overhoop en vergeet ze lunch te maken. Of ze vergeet dus te drinken en ze valt flauw. Of zoals laatst, liep ze gewoon ruim 2 maanden achter met wiskunde omdat ze een week ziek was geweest en in de war raakte, en dat was ze vergeten te zeggen.
Ze is afgelopen weekend voor het eerst zelfstandig naar de Efteling geweest (zonder 400 keer te bellen welke buslijn ze moest hebben!!) dus ze groeit wel qua zelfstandigheid, maar ik ben dus wel degene die haar tas heeft ingepakt zodat ze geen zonnebrand/water/busabonnement zou vergeten. En dat is niet om te helikopteren, maar ze kan het gewoon echt niet.. Het is dat haar kont vast zit, anders was ze die al lang kwijt geweest omdat ze hem ergens vergeten was..
En daar kan ze niks aan doen, dat is ook niet erg.. maar vroeger, toen ze nog op de basisschool zat, toen kon ik wel eens een boek lezen.. oh, die rust, dat waren tijden... 🫣
