Ysabella Misschien is de ‘eis’ die ik bij mijn man stel in die onbenullige dingen wel helemaal niet mijn eis naar hem toe maar spiegel ik mijzelf wel gewoon.
Dat is een interessante gedachte.
Ik had in de periode dat ik mezelf sowieso niet goed voelde, echt hele hoge eisen naar mezelf én naar @LucP . Ik zag elk scheurtje in ons stucwerk, elke buts in de lak van de deuren, elk vlekje op het aanrecht, elk dor blaadje aan de kamerplanten enzovoorts.
Bij mij was het diepgeworteld in onzekerheid, omdat ik destijds ziek gemeld was op mijn werk, ik was niet in orde, mijn kind ontwikkelde niet zoals het hoorde... kortom: ik had een enorm gevoel van falen. Ik denk dat ik inderdaad deed wat jij omschrijft: mijn neuroses op hem projecteren. Helemaal niet productief uiteraard, maar het duurde een tijd voordat ik dat weer kon loslaten.
Wij hebben veel gehad aan relatietherapie en praten, praten, praten. Ben nog steeds blij dat we dat hele traject doorlopen hebben. Ik hoop dat jullie ook je weg vinden.
Het is ook allemaal maar ingewikkeld toch, met al die (onuitgesproken) verwachtingen die we hebben van elkaar en van onszelf.
