Het lastige is dat een uitspraak als "dat moet hij hier echt niet proberen" of "daar ben ik echt niet van gediend" niks zegt over wat een kind daadwerkelijk doet. Er zijn een heleboel dingen waarvan ik niet gediend ben en die mijn dochter echt niet hoeft te proberen, maar ze probéért ze wel! Vervolgens is het aan mij hoe ik daarmee om ga. En afhankelijk van hoe ik daarmee omga gaat zij niet, kort of lang door met proberen en probeert ze een en ander vaak of minder vaak. Dus wat dat betreft kan ik me goed vinden in wat [verwijderd] zegt over grenzen aangeven, want sommige ouders geven inderdaad te weinig of vooral niet consequent grenzen, waardoor kinderen vaker dingen proberen. Tegelijkertijd verschilt het ook gewoon per kind, afhankelijk van het karakter en de fase waar het in zit, hoe vaak ze dingen proberen waarvan ouders niet gediend zijn. Mijn man zijn oma heeft zeven kinderen en zegt dat haar ene dochter hartstikke zoet was en als ze één keer een regel had bepaald, dan deed ze het ook nooit meer, terwijl een andere dochter het eindeloos toch weer bleef doen. En als je nu die tantes ziet, zie je dat ook heel sterk terug in hun karakters.
Kortom, het is een samenspel van het karakter van het kind, de fase waar het kind op dat moment in zit en de mate waarin de ouders grenzen aangeven en daar consequent in zijn. Dus een opmerking als "dat hoeft hij hier niet te proberen" zegt wel iets als je ermee bedoelt dat je daar niet van gediend bent, maar niet als je ermee bedoelt dat jouw kind dat nooit, of hoogstens één keer, zal doen.
