Vorige week schrik van mijn leven. Positieve test die niet gepland was. Na de eerste schrik reuze blij. Vandaag naar de gyn voor de eerste echo. Volgens mijn berekening ben ik max 7 weken zwanger. Volgens de gyn op basis afmeting vruchtzak bijna 8 weken en hadden we een kloppend hartje moeten zien. Over 2 weken terug voor nacontrole of er toch nog iets is gaan groeien maar de kans werd klein geacht en kreeg al een folder mee over zwangerschapsafbreking met medicatie als tegenhanger om te overwegen ipv een curretage. Ik ben kapot, ondanks dat het zo niet gepland was zag ik het helemaal voor me. We hebben ruimte zat, het zal de baby financieel niets ontbreken en vooral we hebben nog zoveel liefde te delen als gezin. Als ik zelf reken klopt die 8 weken gewooen niet maar ik durf niets meer te hopen. Ben zo bang voor nog een tegenslag en denk niet dat ik dat psychisch aankan. Sta nu al op het punt van een zenuwinzinking. Wat moet ik nou? De hormonen gieren door mijn lichaam, voel me zwak en miseelijk en denk dat dit verklaart dat mijn nek niet opknapt.
Wat ik met dit verhaal wil? Geen idee... denk mijn ei kwijt en hopen op goede ervaringen.
Liefs Dasty ♡
