Mijn schoonvader is gevallen en heeft zijn pols gebroken. Daardoor kan hij niet alleen blijven gedurende langere tijd, want hij kan zelf zijn bed niet uit komen. Gelukkig kan hij vanaf maandag terecht in een zorghotel, maar in de tussentijd moeten we het als kinderen samen oplossen.
En ik ben me ervan bewust hoe ontzettend egoïstisch ik ben terwijl ik dit zeg, daarom doe ik het alleen hier, maar ik heb hier helemaal geen zin in. Oudste zus is op vakantie, middelste zus viert zondag haar en dochters verjaardag, dus zondag zijn wij sowieso de enige die iets kunnen. Maar ik had net met man afgesproken dat ik beide dagen mocht uitslapen (ben hartstikke moe en vorig weekend bleef man slapen bij vrienden ivm feestje en kon ik dus helemaal niet uitslapen) en zou man met dochter naar dansles gaan. En beide zaken had ik me ontzettend op verheugd. En dochter ook!
En daarnaast wilde ik morgen eindelijk het verfwerk afmaken op de overloop boven en kamer van dochter behangen en dat lukt me niet als man niet thuis is om de kinderen bezig te houden.
Dus mijn weekend valt in het water en daar baal ik ontzettend van!
Maar goed, allang blij dat er iets is geregeld vanaf maandag, anders hadden we echt stress gehad.
