Sevenof9 roze maandag op de Tilburgse kermis is het grootste pride-event van Nederland wat niet in Amsterdam is 
Er komen ieder jaar zo'n 300.000 mensen op af vanuit vanuit heel Nederland en buurlanden, vandaar dat ik me afvroeg of die het dit jaar op een andere manier vieren omdat het evenement online wel door gaat.
[verwijderd] sowieso ben ik überhaupt nooit bij een pride evenement geweest en ik heb een hekel aan kermis, is me veel te druk
Sevenof9 ik ga ook alleen op blauwe zondag hoor, de prikkelarme kermis gericht op mensen met autisme. Anders trek ik het ook niet, had het gisteren na 10 minuten ook al helemaal gehad 
Wat dat betreft vind ik deze optie veel leuker, ik loop gewoon door mijn eigen wijk en zie overal vlaggen, en zometeen zet ik vanaf de bank de tv aan voor het feest 
Voor iedereen die nog wat te vertellen heeft... over 4 dagen is het coming out day!
Op Coming-Outdag, die jaarlijks op 11 oktober plaatsvindt, wordt aandacht besteed aan het moment dat een lesbienne, homo, biseksueel of transgender openlijk voor zijn of haar seksuele geaardheid of genderidentiteit uitkomt: het uit de kast komen oftewel de coming-out.
Okee, mijn coming out verhaal. Ik was 15 en zat achterin de auto bij mij ouders.
"Ik kreeg vandaag een liefdesbrief op school."
-"Van wie?"
"Van Franka."
-"Frank?"
"Nee, Franka."
-"Is dat een meisje?"
"Ja, Franka is een meisje."
-"En ben je ook verliefd op haar?"
"Nee."
Opgeluchte zucht van moeder.
"Maar dat had best gekund."
-"Hoe bedoel je?"
"Nou... ik heb nu verkering met Sander, maar ik had ook best verkering kunnen hebben met Franka, als ik op haar verliefd was geweest."
Verwarde stilte.
-"Zullen we anders Chinees halen vanavond?"
Later, thuis, kreeg ik van mijn moeder nog een hele preek over dat het een fase was 'waar iedereen doorheen gaat' en dat je er niet over moet praten totdat je 100% zeker weet dat je lesbisch bent. Biseksualiteit bestond toen kennelijk nog niet.
Manque Wat goed dat je dit deelt 
Ik was denk ik ook 15 of 16 toen ik er met mijn moeder over sprak. Ik vertelde haar dat ik verliefd was op een klasgenoot en liet haar raden op wie, tot ze alle jongens gehad had. Ook hier een verwarde stilte, en daarna de hoopvolle opmerking dat het misschien nog wel over zou gaan, en dat ze dat hoopte want anders zou ik het heel moeilijk krijgen. Ik heb het er daarna nooit meer met haar over gehad totdat ik een relatie kreeg met mijn vrouw, op m'n 19e.
Ze had zeker gelijk dat het leven moeilijker is als lhbt'er. Maar dat dat ook zo was omdat ze dat zo expliciet benoemde en het verder nooit bespreekbaar heeft gemaakt zag ze niet.
Vulpen Als het bij ons bespreekbaar was geweest had het er voor mij ook heel anders uit gezien. De jaren erna heb ik van mijn moeder nog regelmatig vervelende dingen gehoord over WLW, zo tussen neus en lippen door.
"Je moet er toch niet aan denken dat je het met een vrouw doet, gadverdamme," als er lesbiennes op tv waren, dat soort dingen.
Het duurde lang voordat ik doorhad wat biseksualiteit precies was en daarna duurde het nog lang voordat mensen het fenomeen accepteerden. Het wordt tot op de dag van vandaag gezien als aanstellerij of moeilijkdoenerij, ook binnen de LHBT-gemeenschap. Zo heb ik jarenlang niet durven toegeven aan mijn aantrekking voor de vrouwen waar ik verliefd op werd, en stond ik mezelf alleen maar toe om relaties met mannen te hebben. Om het gedoe te voorkomen. Met alle zelfhaat en frustratie die daarbij komt.
Dankjewel voor het delen van jouw coming out!
Mijn coming out was toen ik verkering kreeg met een jongen en iedereen in de familie zei "Oh dus toch een jongen"
Niet helemaal waar, want de meeste mensen weten niet dat ik ook wel op vrouwen kan vallen, hoewel ik het niet geheim houd. Maar of ik echt verliefd kan worden op een vrouw weet ik niet.
Ik was iig 16 toen ik mijn eerste vriendinnetje kreeg. Leerde haar via via kennen, en ik was letterlijk ziek van verliefdheid. Overgeven, niet kunnen eten, niet kunnen slapen, man o man.. Er kon thuis gewoon over gesproken worden, mijn ouders reageerden ook heel normaal. Mijn vader zei: 'Ook goed. Kan ze mooi koken!' Dat was met een knipoog uiteraard, maar maakte het lekker luchtig Daarna kreeg ik een relatie van bijna 3 jaar, ook met een meisje. Vanaf mijn 20e ben ik geswitcht naar de mannen. Jullie weten allemaal hoe die eerste man was 
maar gelukkig heb ik nu de juiste getroffen haha. Voel me overigens niet bi nu, maar hetero. Toen ik met meisjes was, was ik er 100% van overtuigd lesbisch te zijn. Nu kan ik vrouwen nog steeds heel mooi vinden om te zien, maar ik voel me niet meer aangetrokken tot vrouwen en kan me ook niet voorstellen om ooit weer met een vrouw te zijn
Ik heb laatst met mijn dochter (11) een soortgelijk gesprek gevoerd. Die gaf aan dat ze ‘questioning’ is, maar al haar vriendinnen ook. Toen heb ik ook wel gezegd dat ze daar op deze leeftijd nog helemaal geen beslissing over hoeft te nemen, en dat eigenlijk bijna alle meisjes op haar leeftijd jongens maar stom vinden. Ik hoop alleen niet, als ik het nu zo terug lees allemaal, dat ze dat heeft opgevat als dat ik het afkeur of een fase vind. Want dat is niet zo. Misschien toch weer eens opnieuw over praten.
@iMoeder#328869 ik denk dat je haar hebt verteld dat ze nog alle tijd heeft om dat uit te zoeken en dat niet morgen al hoeft te weten.
klinkt goed toch?
iMoeder Ja dat snap ik wel.
Hoe ervaart ze dat ze 'questioning' is? Ik weet eigenlijk niet goed of het nu winst is als mensen niet als uitgangspunt nemen dat ze/anderen cis-hetero zijn (vanuit lhbt-perspectief wel) of dat je het daarmee voor veel mensen onnodig gecompliceerd maakt 
Als ze zich er zo bij voelen als ik destijds is dat niet best 
iMoeder had laatst ook zo'n gesprek met dochter (12) en vond het best jong om hier al mee bezig te zijn. Denk ook dat het komt doordat er de laatste tijd veel over in het nieuws geweest is 
Dochter vindt jongens nu vooral stom, maar ze denkt wel dat ze op (blonde 
) jongens valt en niet op meisjes. Heb haar gezegd dat ik alles prima vind, of dat nou een jongen of meisje is, en dat ze vanzelf wel merkt als ze verliefde gevoelens krijgt. Ze vond het eigenlijk maar een stomme opmerking "want natuurlijk maakt het niet uit of het een jongen of meisje is".
Vond het toen weer suf van mezelf dat ik dat zo ging 'benadrukken'...
Deliana Vond het toen weer suf van mezelf dat ik dat zo ging 'benadrukken'...
Hoef je niet suf te vinden denk ik dat is toch een heel prima ding om nog eens duidelijk te zeggen. Hoe vanzelfsprekend ze het op dit moment ook vindt, je weet niet wat ze van anderen nog te horen krijgt over wat men normaal en abnormaal vindt. Dan weet ze in ieder geval zeker dat het voor jou allemaal goed is en het er met jou over kan hebben.
