Tips gezocht voor dochter met zoontje

Mamabeertje ik begrijp jouw kant ook zeker hoor! Het is ook gewoon lastig.

Ik zou ipv roepen dat iets niet mag erheen gaan, oogcontact maken en vragen ‘ je broertje gilt, weet je ook waardoor hij gilt?’ En als ze ja of nee zegt zou ik daar op verder borduren. Als mijn zoon de kont in de krib gooit draai ik de vraag gewoon om ‘ zou jij het leuk vinden als Z ... van je afpakt?’ (Of vul maar wat in)
Ik zeg in het beginsel niet dat iets niet mag, 9 van de 10 keer zegt hij (doordat hij er dus zelf over na denkt)‘ mama dat was niet zo slim van mij’

Overigens is hier de regel : in de tuin gillen is direct naar binnen en 2 minuten op de mat in de gang staan. En dan bedoel ik niet dat hij niet mag gillen van plezier want dat vind ik anders.

Mamabeertje Je zou de speeltijd ook op kunnen delen. Dus bijv half uurtje samen spelen en een half uurtje alleen. Of zoiets. En dan met een kookwekker werken.

Lastig he, hier is dat E icm C ze bedoelen het zo lief maar het is irritant

Ik haal ze dan wel eens uit elkaar. En ik zeg ook regelmatig jij bent niet de mama broertje mag zelf bepalen. Of ik stel een tijdelijk bemoei verbod in. (Nee je mag nu niet met broertje spelen je moet zelf spelen) als niets meer helpt ga ik meestal maar naar de speeltuin ofzo dan heeft iets anders weer even haar interesse. Maar ik kan me er ook mateloos aan ergeren net als iets afpakken en dan bewust hoog houden zodat hij er niet bij kan. Ze snapt het niet maar vind het pestgedrag dus dat is na 1x waarschuwen ook snel klaar want ik pak het terug en dan mag ze even afkoelen op de gang (bijna nooit nodig want ze weet de consequentie dus geeft het vaak snel terug als ik t zeg)

Mamabeertje Daarbij vind ik het soms ook gewoon gevaarlijk. Ze tilt hem helemaal op, maar binnenkort slaat ze nog een keer achterover met hem.

Zo herkenbaar, ik roep ook regelmatig: 'Niet met je zusje slepen!'. Ze tilt haar zo helemaal op, met nog een stuk minder leeftijdsverschil dan bij jou (4 en 2).

Ik denk dat ik voor de afleidingstactiek zou gaan. Dus als je zoontje lekker buitenspeelt, dat je je dochter binnen wat te doen geeft. En verder vrees ik toch ook deels accepteren dat het nu eenmaal zo gaat. Wat lastig dat je buurvrouw overlast ervaart, daar zou ik ook onzeker over worden. Gelukkig schreeuwen de buurkinderen hier minstens zo hard als die van ons

Mamabeertje mmm dat helpt dan ook niks. Hier is een kabelbaan en die vind ze fantastisch en daar kan broertje niet op dus tot hij dat wel kan is het een uitkomst.

Ik zou overigens ook vooral gaan zitten op belonen van gewenst gedrag. Dus haar complimenten geven op het moment dat het goed gaat en ze de grenzen van haar broertje wel respecteert. Hoeft geen fanfare bij maar gewoon een simpele “ik zie dat je luistert als ... aangeeft dat hij even alleen wil spelen. Fijn dat je daar gehoor aan geeft.” Een glimlach is soms ook genoeg overigens. Vind dat zelf soms lastig maar als ik het doe voel ik me ook minder politieagent en ik zie dochter er van groeien.

Hier is het ook heel vaak, blijf van je broertje af! Je hoort hem gillen dus hij vindt het niet leuk. Het gaat vast wel een keer komen dat kleine meid hem dan met rust laat. Als hij van zich af gaat meppen ofzo

Haha heel herkenbaar. Mijn kinderen schelen niet zo veel in leeftijd (1 jaar en 9 maanden) en mijn dochter bedoelde het ook altijd zo lief. Stond ze om 6.00 uur naast zijn bed om hem wakker te maken om te spelen Vaak begreep ze het ook écht niet (was ze ook gewoon niet oud genoeg voor). Pas toen zoon wat ouder werd kwam de boodschap aan; jongetjes gaan namelijk nog wel eens slaan en schoppen als het ze niet zint

Denk wel dat jou dochter met 6 jaar moet begrijpen dat haar broertje ook wel eens zelf mag spelen en zij ook. Gaat ze zich steeds met hem bemoeien terwijl hij lekker met een schep aan het rommelen is en je haar al gewaarschuwd hebt? Dan mag ze even binnen gaan spelen.

(Bemoeien is hier met 10 en 11 jaar nog steeds. Hoe vaak ik niet zeg "hij heeft al een moeder" )