Ik verbaas me er vanochtend weer eens over hoe vermoeiend en bloed-onder-de-nagels-vandaan-halend mijn dochter is zonder medicatie. Dat ik haar in de afgelopen 1,5 jaar, waarin haar gedrag in rap tempo is verslechterd, nog nooit uit het raam gekieperd heb (bij wijze van hè natuurlijk!) mag ook een wonder heten.
