Hopsatee ik las daar gisteren iets moois over.
Namelijk dat kleine kinderen heel veel emoties of gebeurtenissen voor het eerst ervaren.
Als ze voor het eerst echt vallen en bloed hebben, is dat vreselijk eng. Ze weten niet hoe ze moeten reageren en gaan daarom bijvoorbeeld heel hard huilen of schreeuwen.
Wij als volwassenen hebben een veel breder referentie kader en kunnen daardoor relativeren.
Wij weten dat als we vallen of iets niet krijgen, dat het wel meevalt en dat het maar iets heel kleins is.
Maar hoe kan je verwachten van een peuter, die én zijn emoties nog niet kent, én een bepaalde gebeurtenis nooit of weinig heeft ervaren, rustig en kalm blijft?
Kijk maar naar volwassenen: als zij voor iets onverwachts/nieuws staan, kunnen ze het soms ook niet meer reguleren. Dan krijgen ze stress, spanning of worden ze bijv boos.
Dus als wij als volwassenen situaties en emoties soms al niet kunnen handelen, waarom verwachten we dan dat peuters dat wel kunnen?
Hmm, het lukt niet om het goed neer te zetten haha. Het stukje dat ik gisteren las, was echt heel mooi geschreven.
@Hopsatee ik wil trouwens geen afbreuk doen aan jouw gevoel hoor! Ik moest gewoon opeens aan dat stukje denken.
Een peuter kan soms heel zwaar en niet leuk zijn, sterkte vandaag met je mijnenveld!
