Hoe iemand het zichzelf zo moeilijk kan maken. Ze bedoelde het vast goed. π
Tijdens mijn dagelijkse wandeling is er een stukje waar ik moet oversteken en géén voorrang heb, de meeste mensen rijden dan ook terecht door. Alleen zo nu en dan heb je er eentje die denkt lief te zijn en mij voor wil laten. Aangezien dit als achterrijdende automobilisten terecht niet gewaardeerd wordt (doorgaande weg e.d.) sta ik daar bewust met mijn rug naar de auto's toe te wachten tot het mijn beurt is om over te steken.
Sta ik dus net met mijn brave gedrag te wachten en te kirren met dochter als er ineens geΓ―rriteerd getoetert wordt. Ik draai mij om een een dame zit daar druk te gebaren dat ik moet oversteken. Ik zie haar en tevens de lange rij achter haar en besluit haar haar zin te geven en loop op mijn dooie gemak naar de overkant. Op dat moment slaat haar moter af en is haar 'not amused' stemming helemaal kompleet. π€ͺ
Tja dan had je maar moeten doorrijden zoals het hoort op dat stuk. Heel lief bedoelt, maar zo niet nodig en tegen de verkeersregels/veiligheid in.