[verwijderd] mijn oudste heeft ASS, weten we een paar weken nu en hij is 9 inmiddels. Als baby/dreumes/peuter kon ik er wel 10 van hebben zei ik altijd.
Ja hij was niet de snelste met praten maar niet hinderlijk.
Ja hij had duidelijke grenzen nodig, zowel figuurlijk als letterlijk (de box bv heel lang gebruikt omdat hij daar zn rust weer kon vinden).
Maar alles op vaste tijden en vaste volgorde hoeft/hoefde niet. Onverwachts weg was geen probleem. Eten was geen probleem.
Ja sociaal was hij anders, maar schipperskindje dus weinig contact met leeftijdsgenoten.
Ja hij was/is een piepdoos met kleding.
Ook op school was hij anders, reageerde anders maar nog steeds niet heel zorgelijk. Tot hij zelf aangaf zich anders te voelen. Toen voelden we dat we wilden weten waarom en hoe. Maar toen zaten er al 2,5 jaren fulltime school erop met veel gesprekken. De 3 kleuterjaren les aan boord ging ook niet vlekkeloos. Iets wat ik de mentor nog steeds kwalijk neem, ze nam me niet serieus waardoor ik ging twijfelen aan mezelf.
Tot nog toe liep het goed op school doordat hij elk jaar minimaal 1 goeie juf had (2 per klas is normaal hier).
Wat ik wil zeggen: onderzoek moet niet perse om het op school goed te laten verlopen. Maar het kan wel verhelderend zijn en evt extra deuren openen mbt begeleiding etc
