Trees maar het is jou interpretatie van je vader en je vergelijkt hem met hoe jij je leven leeft. Dat is ook niet eerlijk toch? Ik denk dat jou verwachtingen van hem veel te hoog zijn, die kan hij nooit waar maken. Want als hij wel volkorenbrood eet is het ook niet genoeg. Hij zal het in jou ogen nooit goed genoeg doen, zolang hij niet aan jou standaard en eisen voldoet. Dat is voor hem sowieso niet haalbaar. Wat hij en jij zijn anders. En wat jij als makkelijk of haalbaar ziet ligt voor een ander anders.
Ik snap je wel he, want ik denk ook vaak, ik doe het ook dus wat zeik je. Maar ja, ik heb wel geleerd om , ook van geliefde , hun keuzes bij hun te laten. Ze gaan het toch niet doen zoals ik wil. En eerlijk, dat hoeft ook niet. En verdrietig? Ja, want ik zie allerlei mogelijke gevolgen. Ook voor.mij. maar aan de andere kant, mijn vader stierf op 38 jarige leeftijd na een super gezond leven, hij deed er alles voor , ook ongelukkig zijn. En op zijn sterfbed zei hij, beter wat meer genieten meisje. En dat vond en vind ik waar.
En genieten, doet iedereen anders. Voor de een is dat een glas wijn bij het eten en voor de ander de sportschool. Maar ik geniet echt niet van sporten. Het maakt mij diep ongelukkig. Ik doe het nu tijdelijk, vanwege bekken bij zwangerschap. Maar ik heb er een echte hekel aan. Kan iemand wel roepen dat je je van bewegen beter gaat voelen, nou nee. Echt niet dus. Ga me er wel ellendiger van voelen. En dan krijg ik altijd te horen, maar eenmaal daarna voel je je toch fijn en trots dat je dat gedaan hebt; ook niet. Denk vooral zonde zonde van mijn kostbare tijd. Je kan gewoonweg niet voor een ander bepalen hoe genieten eruit ziet , zeker niet op basis van eigen ervaringen. Je kan alleen vertellen hoe het er voor jou uit ziet. Maar onmogelijk omdat door te trekken naar een ander.
Mijn familie leden maken trouwens ook hele andere keuzes dan ik zou doen. Op allerlei vlakken. Mijn broertje heeft een motor, nou daar ben ik zo op tegen, dat vind ik letterlijk spelen met je leven. Hij heeft notabene een kind en gaat gewoon motorrijden, ik kan daar met mn hoofd niet bij. Ik vind het onverantwoordelijk, puberaal en mega mega dom. Maar het is zijn leven. Als hij daar van geniet (en hoe dan, kan me daar niks bij voorstellen?!) Wie ben ik om hem constant af te keuren. Dus ik doe het niet. Zij vinden ook wat van mijn keuzes. En we zijn gewoon niet perfect.
En leven voor een leuk pensioen, dat doe ik niet. Ik leef ook nu. Ga nu niet alles aan de kant schuiven zodat ik later misschien leuk kan leven. Ken net teveel mensen die vanalles lieten zodat ze na hun pensioen lekker konden genieten maar die nooit hun pensioen hebben gehaald.
Edit; ik snap je trouwens echt he. Want ik vind het mega frustrerend dat mensen waarvan je houd allerlei stomme beslissingen maken š
dat is echt mijn grootste valkuil en moeilijkheid.
