iMoeder het is inderdaad pappen en nathouden. Zorgen dat ze in ieder geval in beeld blijven van de hulpverlening en voorkomen dat ze op straat belanden met alle risico’s van dien. Je wilt niemand op straat hebben en vrouwen al helemaal niet. Zorginhoudelijk is het ook super lastig. Het is een illusie om te denken dat je een bepaalde groep succesvol kan behandelen met een verplichte opname. Je sluit ze op achter gesloten deuren, geeft ze onder dwang medicatie en na verloop van tijd gaat het misschien wat beter. En dan? Zodra er meer vrijheid is, lopen ze weg, stoppen ze met medicatie en raak je ze helemaal kwijt doordat ze op straat belanden. Alternatief is levenslange opsluiting tegen hun wil. Een familielid van mij is oa bipolair en wil helemaal niet behandeld worden als hij manisch is. Hij voelt zich dan immers geweldig. Juist dan loopt hij het meeste risico. Hij heeft nu in ieder geval weer een woning, het is een bende, maar er is tenminste wel enig toezicht vanuit hulpverlening. Hij vindt het prima zo. Hij vindt dat hij geen probleem heeft. Het is een draaideurpatient. Meerdere verplichte opnames, maar het heeft geen effect op het ziektebeeld. Ik weet oprecht niet of levenslang opsluiten de oplossing is. Voor hem zelf zou het vreselijk zijn, wij als familie zullen opgelucht zijn. Gevoelsmatig zou ik hem het liefst vast willen hebben, is hij tenminste veilig, maar rationeel gezien weet ik het niet.
