@[verwijderd] , Ik begrijp je, het is een gevoelig onderwerp en geschreven tekst is gewoon lastig. Daarom wil wel duidelijk maken dat ik mijn 10.000 vragen stel uit nieuwsgierigheid en niet uit kritiek. Ik kreeg vroeger altijd op mijn dak van leraren, mijn ouders, de kerk.. ik moest niet zoveel vragen stellen. Maar ik kan er niets aan doen, ik wil alles gewoon heel graag weten en als een antwoord me geen voldoening geeft vraag ik door en door en door. Ik ben de kleuter waarom-fase nooit ontgroeit, haha.
Mijn vragen bedoel ik heel algemeen en niet specifiek voor R of jullie ouders. Ik bedoel ook vooral met mijn vragen en opvattingen om vooruit te kijken in het algemeen; hoe zit het nu en hoe kan het beter voor deze kinderen. Ik bedoel zeker niet dat jullie iets niet goed doen. Ik geloof 100% dat jullie de beste keuzes maken voor R, en heb geen twijfels bij de dingen die jullie hebben ervaren. Ik bedoelde mijn mening daarover echt algemeen want ik hoor in het ass wereldje ook heel veel klachten over scholen, en ik vraag me dan af hoe het komt dat er zoveel ouders en kinderen ernstige problemen ervaren? Is het echt enkel scholen die gewoon niet willen of het niet kunnen? En hoezo kan het niet? gebrek aan kennis, aan beleid? aan mensen? aan geld? Als er zoveel ouders en kinderen problemen ervaren, waarom wordt er niet iets aan gedaan? Door de scholen, door de gemeente/overheid/samenwerkingsverbanden, of de lobby? Ja, duidelijk dat zij fouten maken en verantwoordelijkheden laten hangen. Maar ik denk ook (dus naast dat de scholen niet willen/kunnen) veel ouders ook geen realistische verwachtingen hebben van een school. Dat is niet persé of alleen hun 'schuld' want duidelijk dat de gemeente/samenwerkingsverbanden veel meer verantwoordelijkheid heeft dan het oppakt, maar ik kan bijvoorbeeld ook niet verwachten dat een reguliere juf begrijpt hoe Robbie in elkaar zit en wat hij nodig heeft om mee te komen in de klas. Zelfs met een paar uurtjes begeleiding in de week en een cursus ASS voor leraren is hij te complex en kost hij teveel tijd in die zin. Hetzelfde heb je met sommige HB kinderen (als ik de verhalen zo hoor), ze hebben specifieke dingen nodig die een regulieren school/juf niet kan bieden. Als mogelijke oplossing zou ik dan stoppen met vechten voor die kleine misschien 20% dat je kind met moeite kan krijgen, en kijken naar een compleet andere school waar ze bijvoorbeeld 80% kunnen bieden.
Ik ben zelf een groot voorstander van speciaal onderwijs. Als ik de touwtjes in handen had dan zou ik HB onderwijs onder speciaal onderwijs scharen waardoor er meer geld is en betere leeromstandigheden voor deze kinderen. (ook het transport probleem is dan opgelost).
Als ik verhalen hoor van ouders wiens kinderen hb zijn en problemen ervaren en hoe groot die problemen soms zijn dan lijkt het noodzakelijk dat er een aparte tak voor deze kinderen wordt opgezet. Met gespecialiseerde leraren en een omgeving met gelijken voor deze kinderen. Net als bij ASS zijn er vast kinderen die op regulier onderwijs kunnen blijven, maar de kinderen die daarbuiten vallen hebben toch meer nodig dan een uurtje plusklas. Het blijft natuurlijk erg gecompliceerd want elk kind is uniek en heeft iets anders nodig, maar op speciaal onderwijs zou daar dan ook meer ruimte voor zijn.
Ysabella Je vat mijn berichtje anders op dan ik hem bedoel. Ik bedoel niet te zeggen dat je maar wat voor je kind over moet hebben, alsof het simpel is.
Ik bedoel verwachtingen en verantwoordelijkheid als ouders. Je kan tot zekere hoogte verwachtingen hebben van school want 'passend onderwijs' maar zo werkt het niet als je kind te specifiek onderwijs nodig heeft. Bij een HB'er zie je aan de buitenkant niet altijd dat ze (soms zeer) specifiek onderwijs nodig hebben dus is het misschien makkelijker om te trekken en te proberen en te vragen en te bespreken tot in de eeuwigheid. Bij een kind dat blind is is het duidelijk dat het speciaal onderwijs nodig heeft, niemand zal twijfelen of zo'n kind misschien toch op regulier onderwijs zou moeten blijven. Maar over een kind dat getest hb is en een rapport heeft waarin duidelijk staat aangegeven dat het specifieke dingen nodig heeft heeft men soms nog steeds twijfels? Zo'n rapport is er niet voor de lol, dat is er omdat er problemen zijn of gaan ontstaan. Dat is even serieus als een blind kind.
Ik ben van mening dat kinderen met hb sneller serieus genomen moeten worden en sneller zouden moeten overgaan naar onderwijs dat gericht is op hen. Ik heb het dan niet over peuters en kleuters maar over schoolgaande kinderen, kinderen die al getest zijn.
Om even terug te gaan naar 'je moet wat overhebben voor je kind' Het juiste onderwijs krijgen voor je kind houdt soms in dat je keuzes moet maken. Wil niet zeggen dat ik vind dat iedereen bij de eerste scheet maar alles moet opgeven, maar misschien komt het soms wel neer op 'speeltuin vs school' voor je kind.' Dat is bij ons bijvoorbeeld zo. Robbie krijgt speciaal onderwijs en omdat zijn onderwijs van cruciaal belang is voor zijn verdere leven hebben wij besloten om de komende 3 jaar (of misschien langer, dat ligt aan zijn ontwikkeling) niet te verhuizen naar buiten de stad. Iets wat we wel graag willen. Robbies onderwijs gaat in die zin voor op 'de fijne speeltuin' die we heel graag willen voor beide jongens. Als het andersom had gemoeten, wij verhuizen zodat hij hier naar school kan dan hadden we dat ook gedaan. En ja natuurlijk is het situatie afhankelijk, niet dus dat elk gezin met een hb kind maar moet gaan verhuizen naar de juiste school of zo.
