Ik moet even van mij afschrijven....
Dat ik uit een bijzonder gezin kom was mij niet vreemd. Maar nu mijn moeder in het ziekenhuis ligt ben ik enorm met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik heb een enorm complexe familie.
Mijn broer kent geen verantwoordelijkheidsgevoel ( verslaafd geweest), mijn zus denkt alleen maar aan zichzelf, mijn moeder ontwijkt alles waar gevoel bij komt en mijn vader heeft ptss. En ik? Ik heb altijd maar het gevoel overal verantwoordelijk te voor zijn, alles te moeten lijmen en probeer altijd tussen de lijnen te lopen om iedereen tevreden te houden.
Gisteren kwam mijn moeder onverwachts in het ziekenhuis te liggen, al gauw besloot ik ook heen te gaan omdat mijn vader ptss heeft en dit soort situaties helemaal niet kan handelen en overzien. Eenmaal daar heeft mijn moeder aangeven dat ik eerste contactpersoon ben en of ik iedereen op de hoogte wil brengen als er nieuws is. Dit om mijn vader te ontlasten, en ach van mij word toch altijd verwacht dat ik allles wel aan kan. Zo gezegd zo gedaan, ik heb de broers en zussen van mijn moeder gebeld en mijn eigen broer en zus op de hoogte gebracht. Ondertussen mijn vader rustig houden, en zorgen dat hij geen last werd voor mijn moeder. Ik ging er eigenlijk van uit dat mijn broer en zus uiteindelijk ook wel naar het ziekenhuis zouden komen. Maar niets was minder waar, mijn broer reageerde nog wel op mijn berichten maar besloot dat muziek maken belangrijker was. Mijn zus ( die nog steeds boos is om iets wat ik wéken terug heb gezegd tegen mijn moeder) negeerde mij gewoon zelfs telefoontjes en is ook niet naar het ziekenhuis gekomen. Gisteravond kreeg ik pas bericht dat ze ál op de hoogte was omdat ze met mijn moeder had gebeld. ( dit stuurde ze mij nadat ik had verteld dat ik voor het slapen gaan nog even met de afdeling had gebeld).
Ik heb dus gisteravond mijn vader mee naar huis genomen (doe ik met
alle liefde) gezorgd dat hij eten kreeg en even op adem kwam en hem thuis op bed gebracht en hun honden uitgelaten.
Ik ben enorm teleurgesteld, dat mijn broer en zus egoïstisch zijn is niet nieuw voor mij. Maar dat ze alles maar zo aan mij overlaten en mijn moeder zo laten zitten doet mij enorm pijn helemaal in deze situatie. Mijn man zei een tijdje terug al dat als mijn ouders straks hulpbehoevend zijn ik alles moet doen, en nu zie ik in dat hij gelijk heeft. En dat terwijl mijn ouders zoveel voor mijn broer en zus doen, eigenlijk ongezond veel.
Volgens mij kan ik na deze situatie wel een paar therapie sessies gebruiken.
