@Honkeytonk tadaaa hier een topic omdat je meer over democratisch onderwijs wil weten 🙂
Ik heb dus een jaar stage gelopen op zo'n school, die bestaat helaas nu niet meer. Ik was wel heel positief over die school. Ik denk dat het voor democratisch onderwijs begrippen nog redelijk gestructureerd was trouwens, volgens mij zit daar veel verschil in per school. Op sommige democratische scholen laten ze echt ALLES volledig vrij en willen ze ook niets aanbieden, omdat het echt vanuit het kind zelf moet komen. Op deze school was er wel een aanbod. Hun visie was dat je als mens soms ook niet weet of je iets wilt leren of niet, als niemand je erover vertelt. Kinderen konden zelf kiezen of ze met de aangeboden lessen en activiteiten mee wilden doen en mochten ook zelf dingen inbrengen die ze wilden doen. Ze mochten ook gewoon een hele dag spelen als ze dat wilden, dus les was niet verplicht.
Elk kind had een persoonlijk begeleider (soort mentor, die ook docent was op de school). Eens per 6 of 8 weken (ik weet het niet meer) ging die begeleider met het kind in gesprek over waar het kind zich voor wilde inschrijven. Inschrijven hoefde niet, maar er was wel de afspraak dat als je als kind koos om een les te volgen, dat je er dan ook op tijd was en de opdrachten maakte. Ik weet dat dat op andere scholen ook zo is. Het idee hierachter is: niemand verplicht je tot iets, maar een afspraak met iemand moeten beide partijen nakomen. Dat houdt in dat de docent de les voorbereid en het kind erheen gaat.
Sommige kinderen schreven zich gewoon voor alle reguliere lessen in, sommige kinderen schreven zich bijna nergens voor in en speelden de hele dag. Het idee van de school was wel dat elk kind eigenlijk wil leren. Er zaten daar veel kinderen die vastliepen in het reguliere onderwijs en die daardoor een weerstand hadden opgebouwd tegen alle of sommige schoolvakken. Als het lang duurde dat een kind nooit ergens aan mee wilde doen ging de intern begeleider wel met het kind en ouders in gesprek om te kijken waar dit vandaan kwam. Meestal zat hier iets achter van faalangst of een negatieve associatie van de vorige school, hier was dan wel aandacht voor. Een kind kon dan bijvoorbeeld een keer bij een les komen kijken zonder zich voor alle lessen die periode in te hoeven schrijven. Over het algemeen kwam een kind er dan achter dat die les toch wel leuk was en dat het ook leuk was om met de andere kinderen samen in de les te zitten en dingen te leren, dus gingen ze uiteindelijk toch meedoen.
Ik was heel enthousiast over de school, ik vond de begeleiding goed en de kinderen vonden het leuk. Ik vond het ook heel leuk om te zien dat ze inderdaad echt vanuit zichzelf wilden leren. Er was natuurlijk ook de mogelijkheid voor kinderen om volledig zelf met een onderwerp aan de slag te gaan en iets uit te zoeken, maar ik heb dat niet zoveel zien gebeuren. Wat ik trouwens ook heel goed vond was dat de kinderen zelf taken hadden bij het organiseren van schoolreisjes en andere activiteiten. Veel meer dan op reguliere scholen, waardoor ze erg zelfstandig werden in die dingen (ze moesten ook zelf overleggen en taken verdelen). Ik ben hier wel een groot voorstander van.
Dit is wat nu zo even in me opkomt, het is ongetwijfeld per school verschillend. Maar stel gerust vragen 🙂
