Wat vragen aan jullie als betrokken ouders.
wellicht hebben jullie wat tips of ervaringen die kunnen helpen.

-Mijn zoon zijn sociaal emotionele ontwikkeling en daarmee zijn begeleiding en aandacht vragen door de dag heen . Die ligt regelmatig een stuk lager dan zijn kalenderleeftijd van 7 jaar..door de regel genomen zie je toch wel een jonger jongetje die meer begeleiding,duiding en kaders nodig heeft. Veel aandacht vragen, weinig zelfstandigheid, kinderlijke reacties. Het zit dus niet in kinderlijke interesses dat absoluut niet...Herkenbaar en hoe reageren jullie daarop? Laten jullie het of spreken jullie hem/haar erop aan? Ik ben wel eens bang dat hij hierop aansluiting gaat verliezen al is dat nu nog niet het geval.

-Zijn spraakontwikkeling is tevens iets wat veel hoofdbrekens geeft.. die is nogal wisselend. Hij heeft een grote woordenschat en taalbegrip.. maar zinsbouw, vervoegingen en vrije vloeiende spraak blijven achter.. meerdere logopedisten gezien (4 in totaal) maar geen van allen kan er hun vinger op leggen.. zien wel dat hij niet allemaal leeftijdsafequaat is... maar absoluut geen TOS word er dan gezegd.. hij kan daarnaast enorm goed lezen.. en maakt weinig tot geen fouten met spelling. Maar wat dan wel.. waarom staan regelmatig de zinnen in de verkeerde woordvolgorde? Waarom blijven er hij/zij fouten.. waarom is een verhaal vertellen vaak zo lastig (pragmatiek en semantiek)? Het komt in ieder geval niet duidelijk naar voren...
voorbeeldzinnen van hem:
-ben je nog aan het sparen voor me
-ik kan hem natekenen wel
-want nu misschien kunnen we wel
Jullie tips? Of herkenning wat het eventueel kan zijn.. trekt dit vanzelf weg of wat kunnen we eraan doen...

-Dan is er de nachtzindelijkheid.. die is er niet.. overdag gewoon direct op reguliere leeftijd zindelijk.. nooit een probleem.. maar snachts structureel een volle nachtbroek. Ben hierin vooral op zoek naar ervaringen van jullie..

-Wat ook vaak voorkomt zijn de rare uitspraken.. dingen zeggen waarvan je denkt wat moet ik hier nu mee.. gekke niet passende dingen die niet relevant zijn. Ik vind bij deze vraag de leeftijd wel van belang. Is een kind jonger dan dat hij is, 7 jaar, dan is het weer anders. Herkenning? Voelen jullie je dan ook ongemakkelijk en zijn jullie dan ook wel eens bang dat mensen of andere kinderen hem raar vinden en hij hierdoor de aansluiting mist?

-Als laatste heeft hij de neiging tot hyperfocus op die dingen die game-gerelateerd zijn. Dat is zeker in de Corona tijd wel een gevaar. De grote die dat voor hem kan hebben en het vinden van een balans hierin..Herkennen jullie dat die enorme hang naar gamen. En dan met name het feit dat het eigenlijk voor hemzelf ook niet leuk is. De dwang van dat het goed moet gaan dat hij het uitspeelt/lukt. Hij word er dus opgefokt van en ipv dat het even een leuke afwisseling of beloning is word het een opgefokt moment.. het is voor hem ik zijn hoofd heel belangrijk en groot..Herkenbaar en hoe pakken jullie dat aan? Helemaal afpakken is namelijk geen optie.. daarvoor is het voor hem te belangrijk en ontneem je hem echt iets.

    Hoi, welkom op het forum.

    Wat een worsteling voel ik in je verhaal. Mijn kinderen zijn nog jonger dus kan je geen advies geven in dat het herkenbaar is of niet. Maar je verhaal roept wel wat vragen op.
    Ik neem aan dat jullie voor de zindelijkheid al van alles geprobeerd hebben?
    Is hij bekend bij een kinderarts?

    Qua nachtzindelijkheid volgens mij is dat tm 8 nog heel normaal.
    Verder is taal altijd wel een lastig iets voor mij. Onze dochter heeft een tos dus geen idee wat normaal is (ze is 6) de volgorde klopt natuurlijk niet helemaal maar wellicht moet dat nog ontwikkelen?
    Heeft je partner ook deze zorgen en kunnen jullie erover praten? Wellicht een keer een bezoekje aan de juf of ib'er van school om te vragen of ze het herkennen of het afwijkt en of jullie er iets mee moeten?

    • M1980V hebben hierop gereageerd.

      M1980V Allereerst, welkom op het forum!

      Ik herken een aantal dingen uit je verhaal. Mijn dochter van bijna 7 loopt iets achter,emotioneel/sociaal gezien maar ook qua taal en spreken. Ze zit op het speciaal onderwijs in groep 2 en heeft net als jouw zoon veel begeleiding nodig. Die begeleiding krijgt ze nu op school gelukkig wel en ik merk aan haar dat ze enorm is opgebloeid. Ook vindt ze het nu leuk om naar school te gaan,heeft ze vriendjes en ze komt goed mee op school. Ze vraagt thuis ook veel aandacht,zowel positief als negatief. Het negatieve probeer ik zoveel mogelijk te negeren,maar als ze iets doet wat echt niet kan dan zitten daar uiteraard consequenties aan. Dit kan een time out zijn of het recht op schermtijd verspelen. Ze helpt mij aan de andere kant ook graag met het huishouden en ze zorgt graag voor haar broertje van bijna 2. Bij dit soort dingen zeg ik dat ik heel trots op haar ben dat ze zo goed kan helpen en dat ze zo'n lieve grote zus is bijvoorbeeld. Hierdoor krijgt ze meer zelfvertrouwen en dat vind ik heel belangrijk.

      Ze gaat al zo'n 3 jaar naar logopedie en dit helpt al enorm. Maar een goede zinsopbouw blijft lastig voor haar. Het helpt ook niet mee dat ze weer erg is gaan stotteren. Ze gaat dan andere woorden gebruiken om maar niet te gaan stotteren en dan klopt de zin vaak niet meer. Vorig jaar ben ik met haar naar een stottertherapeut geweest en dit heeft heel erg geholpen,ik heb al weer een afspraak staan. De tips die ze mij vorig jaar heeft gegeven pas ik nog steeds toe maar het lijkt niet meer zo goed te helpen.

      Ga je al met je zoon naar logopedie? En zit hij op het speciaal onderwijs?
      Mocht je nog meer vragen hebben oid,stel ze gerust.

      • M1980V hebben hierop gereageerd.

          Lumihiutale bedankt voor je reactie. En leuk te horen dat je dochter zich zo empathisch opstelt ten opzichte van je andere kind. Hij is nu door 4 logopedisten in 3 jaar tijd gezien en getest. Echter kwam daar geen tos uit danwel iets zorgelijks. Wel iets ondergemiddeld op het onderdeel actieve woordenschat en zinsstructuur. Laatste mededeling was niets zorgwekkends zou in groep 3 als hij lekker gaat lezen en goede zinnen gaat uitspreken vanzelf recht moeten trekken.. Nu leest hij inmiddels B boeken zoals de verdiepingen van de boomhut en Dolfje weerwolfje maar regelmatig klopt er niks van de uitgesproken zinnen. Veel hij/zij fouten en soms ook semantische spraak.. daarmee bedoel ik bv rivier zeggen voor sloot. Dus wel uit de juiste woordcategorie maar dan het verkeerde woord pakken. Daarnaast gaat het niet vloeiend. Je ziet dat het hem moeite kost en vaak gaat hij erbij lopen. Maar dan wel het woord camouflage bv gebruiken. Dus in mijn optiek:

          Verkeerde Zinsopbouw en vervoegingen
          Hij/zij fouten
          Voorzetsel fouten
          Geen vloeiende spraak bij vrije spraak
          Soms zoeken naar woorden

          Het is zo enorm dubbel. Bij een tos zie je vaak dat er ook veel moeite is met lezen en spelling. Is er herkenning bij degene met een TOS nu of klopt het beeld dat de logopediste tot nu toe schets dat dit onmogelijk een TOS kan zijn?
          Hij word vandaag wederom door een logopedist gezien voor de webcam want ik ben bang dat dit niet vanzelf wegtrekt. Hij is nu inmiddels al 7 (3mnd).Hij zit overigens op regulier onderwijs, groep 3, en dat gaat heel erg goed. Zowel cognitief als sociaal.

          Elsie89 we hebben nog geen hulp ingeschakeld. Ook mede nu vanwege de Corona tijd. Ik zie echter geen verbetering of soms droge nachten zodat ik er vertrouwen in heb dat dit vanzelf overgaat. Een plaswekker lijkt me een heel slecht plan want daar gaat hij heel veel stress van krijgen.. Iemand tips of ervaringen bij een kind dat ook zo laat was?

                Geen ervaring met de rest, maar wel de nachtzindelijkheid. In mijn schoonfamilie is dat een ‘probleem’. Bij mijn eigen man duurde het tot dat hij 11 of 12 was en opeens was het toen over. Ons nichtje van 10 heeft er ook nog ‘last’ van.

                Het is vervelend, maar het is ook maar hoe vervelend je het zelf maakt. Niemand hier maakt er een probleem van. De kinderen zelf ook niet, omdat iedereen er zo luchtig mee om gaat.

                Als het over een jaar niet beter wordt, kun je wel een keer een afspraak met de huisarts maken en gaan denken aan een plaswekker etc.

                M1980V qua nachtzindelijk, mijn middelste (7) is sinds begin dit jaar nachtzindelijk, uiteindelijk wel met plaswekker, ook omdat hij het zelf graag wilde. Hij vond het niet een groot probleem, maar zijn zusje (3 jaar jonger) was ook stappen aan het zetten en hij merkte dat zijn nichtje (zelfde leeftijd) ook niet meer in bed plaste. Ik denk dat dat wel de clou was, hij wilde zelf ook graag, zonder het echt een issue te vinden. Daarnaast was het wel een goede deal, want hij kreeg de camping wc op zijn kamer omdat hij anders de trap af moest en 1 van ons bleef op zijn kamer slapen om hem te helpen. Dat vond hij heel gaaf. Het heeft uiteindelijk goed gewerkt, maar ik denk dus wel dat het kind zelf ook moet willen om er een succes van te maken.

                Qua taal, ik vind het interessant (sorry als dat onaardig klinkt) dat een kind dat aan de ene kant zo makkelijk is met taal (goed kunnen lezen) tegelijkertijd er dus zo moeite mee heeft. Daardoor valt hij inderdaad buiten de standaard van reguliere ontwikkeling, maar ook meerdere stoornissen. In hoeverre weet hij dat hij het door elkaar gooit? Is hij zich daar van bewust?

                    Femkes wat fijn! Maar die plaswekker was dat niet een hele grote belasting? Was hij ervoor ook nooit droog? En hebben jullie er al die tijd dan naast geslapen? Ik denk dat hij er enorm veel stress van gaat ervaren.

                    omtrent taal snap ik dat het voor een buitenstaander interessant kan zijn omdat het niet zo evident is. Hij ervaart natuurlijk wel dat hij zich moeilijk uit kan drukken. De zinsbouw denk ik zelf minder. We attenderen hem er wel op maar hier probeer je ook een balans in te vinden. Vooral de hij/zij zijn/haar fouten. De zinsbouw is natuurlijk wat lastiger.. vervoegingen laat ik maar vanwege de aanwezigheid van de andere onderdelen vind ik dat dan nog het minst belangrijk.
                    Het rare is het is niet altijd dus dat zou moeten impliceren dat hij het wel kan. Maar het is zeker geen opzettelijk ingezet iets.

                    je noemt nog iets omtrent stoornissen.. wat bedoel je daarmee? Er is geen sprake van een officiële diagnose maar er zijn wel zoals je waarschijnlijk wel leest in de startpost sterke kenmerken van ass.

                    • Femkes hebben hierop gereageerd.

                        Misschien bekijk ik dit helemaal vanuit het verkeerde oogpunt, maar leg je niet te veel druk op hem? Er zijn 3 logopedisten die er naar gekeken hebben waarvan de 4e dat binnenkort ook gaat doen, wat gaan jullie beslissen mocht hij of zij ook zeggen dat er ‘niks’ aan de hand is? Op school doet hij het goed, zien hun het zelfde als jullie of maken hun zich geen zorgen?

                        Wat betreft het plassen, vroeger had ik een vriendinnetje die in groep 5 nog steeds niet nacht zindelijk was en dus soms in haar bed plaste. Soms zijn de dingen nou eenmaal zoals ze zijn en moet je in dat opzicht leren meebewegen met je kind.

                          Ik lees eigenlijk net als Ysabella eerder het gevoel dat je moeite hebt met zijn 'anderszijn' dan dat er echt een problematiek zou spelen. Ja, sommige kinderen kunnen een stoornis hebben, lopen 'voor' of 'achter', of ontwikkelen zich niet lineair maar op hun eigen tempo. Dat kan veel zorgen geven, want natuurlijk wil je het beste voor je kind, wil je dat hij gelukkig is, wil je dat er geen obstakels komen op zijn pad. Dat is mooi, dat is heel normaal, maar het is niet realistisch.

                          Zolang je zoon zich goed in zijn vel voelt, school geen problemen ervaart, hij gelukkig is, ook op sociaal gebied, zou ik proberen om flexibel zijn. Mee te bewegen met hem. Hij moet zich niet conformeren aan een bepaald algemeen beeld van 'het kind', hij is wie hij is.

                          Voor de nachtzindelijkheid zou ik zoals Femkes al aangaf een plaswekker proberen. Dit kan zeker een goede methode zijn.

                          Verder hoop ik dat dit niet te hard overkomt, dat is zeker mijn bedoeling niet. Dit is een hart onder de riem. Bedenk bijvoorbeeld dat zijn hyperfocus hem ook veel moois kan opleveren. Nu en later. Hij heeft een gezonde, liefdevolle omgeving nodig om te groeien en dat kunnen en zullen jullie hem zeker bieden.

                              M1980V wat ik bedoel qua stoornissen is dat hij bijvoorbeeld een paar dingen van tos heeft, maar tegelijkertijd geen TOS heeft. Sommige zaken herken ik van mijn broer (die is dyslectisch), maar dat komt ook weer niet overeen met het goed en makkelijk leren lezen. Dus er zijn een paar kenmerken, maar niet iets overduidelijk.
                              Ik ben het wel met de andere dames eens dat als het verder goed met hem gaat, dat het ook goed is om daarop te focussen. Dat is heel veel waard, om te genieten wat hij allemaal kan ipv alles wat afwijkt. Ik denk dat het ook goed is om hierin contact te houden met school (beetje lastig nu) omdat zij ook weer een ander beeld zien en hem anders vergelijken.

                              Zojuist even gepolst bij zoon, hij vond het best lastig om wakker te worden van zo'n wekker, maar is wel heel blij dat het werkte. Het was voor ons als ouders niet ideaal ivm gebroken nachten, maar niet perse stressvol. Nu zou op zich een goed moment kunnen zijn omdat je misschien iets makkelijker rust kan nemen omdat je mogelijk thuis werkt en schoolt. Wij merkten bij zoon natuurlijk wel dat hij minder sliep dan normaal, dus hij was wel vermoeider. Ik denk dat het vooral belangrijk is om aan hem te vragen of hij hiervoor nu openstaat.

                                • [verwijderd]

                                • Bericht #13
                                • Bijgewerkt

                                M1980V Ik baal ervan als ogenschijnlijke basale situaties uitdraaien op een deceptie. Dat we dat eigenlijk allemaal niet willen en dat ondanks dat er in de randvoorwaarden niet zoveel mist(financiën, huis, baan, gezondheid, etc.) de vanzelfsprekendheid die andere gezinnen hebben niet kunnen vinden.

                                Ik heb je hele verhaal twee keer gelezen, maar ik vraag me eerlijk gezegd nog steeds af wat het probleem nou eigenlijk is. Dat kan heel naar klinken, maar zo bedoel ik het zeker niet. Ik lees dat hij kinderlijker is dan het gemiddelde kind van zijn leeftijd, dat hij niet nachtzindelijk is en dat zijn spraakontwikkeling niet standaard verloopt. Maar wáár lopen jullie in het dagelijks leven nou eigenlijk tegenaan? Wat voor basale situaties lopen uit op een deceptie en hoe komt dat? Welke dingen die bij anderen vanzelfsprekend zijn kunnen jullie niet vanwege jullie zoon? Op basis van de drie dingen die je noemt kan ik dat namelijk niet bedenken.

                                Wat de nachtzindelijkheid betreft: dat zou natuurlijk deel uit kunnen maken van iets wat je zoon in zijn leven voor extra uitdagingen gaat zorgen, maar dat hoeft echt niet. Op deze leeftijd is het helemaal nog niet zorgwekkend als een kind niet nachtzindelijk is.

                                Wat het kinderlijk zijn betreft: ook dat is op zichzelf niet iets om je direct zorgen over te maken. Er is een spectrum waarbinnen kinderen zich ontwikkelen en de kinderen die het langst "kinderlijk" zijn, ontwikkelen zich op dat gebied misschien langzamer dan gemiddeld, maar is dat dan een probleem? Net als de nachtzindelijkheid kàn dit er natuurlijk op wijzen dat er "iets" is met je zoon, maar dat hóeft echt niet zo te zijn. Aangezien hij het sociaal wel goed doet in zijn klas en op speelafspraakjes, is het blijkbaar ook niet zo ernstig dat het echt abnormaal is of hij er zelf last van heeft. Dus wederom: waarom is dit zo'n probleem voor jou / het gezin?

                                Wat het spreken betreft: dat is wel echt opvallend. Heb je je wel eens verdiept in beelddenken? Redelijk wat hoogbegaafde mensen zijn beelddenkers. Zij denken niet in woorden, maar in plaatjes/structuren/beelden. Dat gaat veel sneller dan denken in woorden. Het nadeel is echter dat het vervolgens wel moeilijk is als je een verhaal moet vertellen. Je moet je namelijk niet alleen concentreren op de inhoud van je verhaal, maar moet daarnaast ook nog eens een vertaling maken van beelden naar woorden. Daarbij loop je in je hoofd steeds voor op het verhaal wat je aan het vertellen bent, omdat je denken in beelden veel sneller gaat dan het praten in woorden. Dit alles is voor veel beelddenkers moeilijk, waardoor veel beelddenkers (vooral als kind) taalfouten maken, of moeite hebben om uit hun woorden te komen. Ik zie dit ook bij mujn dochter. Zij is hoogbegaafd en een beelddenker. Ze is echter helemaal niet goed in verhalen vertellen. Sterker nog: voor vreemden zijn haar verhalen regelmatig onnavolgbaar en ook ik als moeder moet vaak echt moeite doen om haar hersenkronkels te volgen. Ook blijft zij bepaalde taalfouten maken. Dit alles terwijl dus uit onderzoek blijkt dat ze hoogbegaafd is en ze op school avi al uit is. (Ze is in december 8 geworden.) (Mijn dochter is trouwens ook veel kinderlijker dan gemiddeld.)

                                    M1980V klinkt eerder als dyspraxie dan een tos, heb je daar al eens naar gekeken? En mag ik erom vragen waarom zoveel logopedie onderzoeken voor verschilde logopedisten in een relatief korte tijd?

                                      Ysabella Misschien bekijk ik dit helemaal vanuit het verkeerde oogpunt, maar leg je niet te veel druk op hem? Er zijn 3 logopedisten die er naar gekeken hebben waarvan de 4e dat binnenkort ook gaat doen, wat gaan jullie beslissen mocht hij of zij ook zeggen dat er ‘niks’ aan de hand is? Op school doet hij het goed, zien hun het zelfde als jullie of maken hun zich geen zorgen?

                                      Hier ben ik t wel een beetje mee eens. Maar ik blijf wel een voorstander van vertrouwen op je moedergevoel. Ik ben met ons overleden meisje wel vaker weggezet als overbezorgd omdat bepaalde problemen niet zichtbaar zijn in een spreekkamertje bij de arts. Dus ook voorzichtig geworden in te snelle oordelen...

                                          Hooyo-shimbir normaal gesproken ben ik daar ook heel voorzichtig mee, ik was namelijk dat kind van een moeder die niet serieus genomen werd.

                                          De eerste keer dat ik de tekst las dacht ik; wat liefdevol. Totdat ik het een tweede keer las en de berichten daarna. Ik heb het gevoel dat er een bepaalde verwachting is waaraan zijn kind niet kan voldoen, om wat voor reden dan ook. En of dat nou is omdat er iets is of omdat er uiteindelijk niks blijkt te zijn maakt in mijn ogen niet uit.

                                          Als ik de tekst lees krijg ik het gewoon benauwd.

                                          • M1980V hebben hierop gereageerd.

                                              [verwijderd] Ik ben benieuwd of M1980V hier zelf iets van herkent? (het beelddenken en moeite hebben om een begrijpelijk verhaal te vertellen)
                                              Ik heb de openingspost diverse malen proberen te lezen maar ik kan er geen touw aan vastknopen. Het wordt mij niet goed duidelijk wat het probleem nu precies is, kun je (M1980V dus) nog eens proberen om dit kort en krachtig te verwoorden?

                                                      Vulpen dat kan ik wel begrijpen. Was ook geschreven op een nogal emotioneel moment van mijn kant. Ik heb het even veranderd en alleen die zorgvragen laten staan met daarbij wat vragen.
                                                      Het beelddenken sluit ik niet uit en geen idee of dit dan een passend beeld daarbij is. Ik snap dat dat beelddenken iets is wat je altijd behoud maar trekt die spraakproblematiek zoals het zich nu aandient dan vanzelf weg? Het gaat er namelijk om dat die verbeterd anders gaat hij namelijk later in groep 4 bv hiermee wel echt problemen krijgen. En hij loopt nu zelf al vaak hierop vast wat natuurlijk frustreert.

                                                      Ysabella dat kan ik me heel goed voorstellen dat het je dat gevoel geeft. Ik heb veel moeite om zijn anders zijn te kunnen accepteren. Een post een aantal hierboven omschreef dat al mooi. Het geeft mij angst richting de toekomst op vele vlakken en dat probleem ligt vooral bij mij dat begrijp ik.

                                                      desalniettemin zijn mijn vragen voor mij en mijn omgeving wel belangrijk om hem op een goede manier bij te kunnen staan en hem te helpen. Uiteraard in de goede balans. Vandaar mijn vragen in mijn openingspost.

                                                            [verwijderd] dank voor de moeite die je hebt genomen om zo uitgebreid te reageren. Waardeer ik enorm. Mijn vraag is wat doen jullie nu aan de situatie omtrent spraak zoals je die omschrijft. Geeft dat nu problemen in groep 4 of 5 (geen idee waar ze zit). Kan je voorbeelden geven van die taalfouten?

                                                            Ik wil er graag wat aan doen om het voor hem makkelijker te maken en preventief te handelen voordat hij vastloopt.

                                                                • [verwijderd]

                                                                • Bericht #20
                                                                • Bijgewerkt

                                                                M1980V Mijn dochter zit in groep 5 en haar spraak/taalfouten geven daar voor zover ik weet geen grote problemen. Ze weet ook wel hoe zinnen eigenlijk opgebouwd moeten worden. Wat wij doen als ze een zin foutief opbouwd, is dat we vragen: "hoe moet je die zin eigenlijk uitspreken?" En dan laten we het haar herhalen, maar dan dus goed. Als ze er dan even over nadenkt, weet ze hoe het hoort en zegt ze het goed. Wat zij bijvoorbeeld vaak fout doet, is de plaatsing van het woord "ofzo." Dat hoort aan het eind van de zin, maar zij plaatst het in een groepje bij het onderwerp en de persoonsvorm. Bijvoorbeeld: "Gaan we ofzo iets leuks doen vanmiddag?"

                                                                Ik zie soms wel als ze een enthousiast verhaal vertelt tegen klasgenootjes dat die niet begrijpen waar ze het over heeft. Vooral bij de kinderen die niet tot haar vriendinnengroepje horen zie ik dat die afhaken. (Haar beste vriendinnetjes snappen haar beter of vragen af en toe door.) Ze kijken mij soms een beetje vragend en half lachend aan. Het is gelukkig een leuke klas, met een goede sfeer, dus ze reageren dan niet vervelend tegen haar, maar het zorgt er dus wel voor dat het mijn dochter belemmert in het leggen van contact.

                                                                Wat ik nog steeds heel lastig vind aan jouw verhaal, is om in te schatten in hoeverre jouw zoon er zelf nou daadwerkelijk last van heeft en in hoeverre zijn ontwikkeling nou echt op zorgwekkende wijze afwijkt van een gezonde ontwikkeling. Hij is kinderlijker en heeft meer begeleiding nodig. Daar hóeft helemaal niks mis mee te zijn. Het ene kind heeft nu eenmaal meer begeleiding nodig dan het andere. Dat wil helemaal niet zeggen dat er iets "mis" is met het kind of zijn ontwikkeling. Er zijn zat kinderen van 7 die totaal nog niet zelfstandig zijn.

                                                                Dat zelfde geldt voor de rare uitspraken. Mijn dochter heeft ook regelmatig uitspraken die een gemiddeld kind echt niet zal maken, maar ze passen bij haar, bij hoe zij de dingen ziet en beleeft en vanuit de verbinding die ik met haar heb kan ik ze meestal dus toch plaatsen. Als ze zulke uitspraken doet voel ik me meestal juist vertederd. Ik voel dan echt een vlaag van liefde voor mijn speciale meisje en kan dan heel trots naar haar kijken. En regelmatig moet ik er ook gewoon om lachen. In het openbaar zie je vaak dat mensen het niet kunnen plaatsen en dan een beetje vragend naar mij kijken, maar door mijn reactie moeten ze dan vervolgens glimlachen en dat was het dan. Weet je, iedere ouder zal herkennen dat zijn kind in het openbaar soms dingen doet of zegt die genant zijn. Dit is dus ook weer iets wat je noemt, waarvan ik slecht kan inschatten in hoeverre het écht afwijkend is.

                                                                Datzelfde geldt trouwens ook voor het gamen. Heel veel kinderen kunnen opgaan in een game en heel veel kinderen vinden het moeilijk als iets niet lukt. Er zijn zat mensen die gamen die opgefokt raken tijdens het gamen. Een volwassene die opgefokt raakt zal dat op een gegeven moment relativeren en begrenzen door iets anders te gaan doen. Een kind kan dat lang niet altijd en moet dan even door zijn ouders uit de situatie gehaald worden.

                                                                Kortom: het is voor mij op afstand, zonder jullie te kennen of te zien, onmogelijk om "de ernst van de situatie" in te schatten. Ik ben wel benieuwd wat je hier voor input over krijgt uit je omgeving. Maakt je vrouw zich ook zoveel zorgen om hem? Denkt zij ook dat er iets aan de hand is, wat een (enigszins) afwijkende ontwikkeling veroorzaakt? En wat vinden familieleden en/of vrienden die hem goed kennen?

                                                                Edit: Als je hier eens objectieve input over wilt hebben, zou je eens kunnen gaan praten bij het cjg. Misschien kunnen zij bevestigen dat er echt sprake is van een afwijkende ontwikkeling, of kunnen ze juist geruststellen dat zijn ontwikkeling eigenlijk helemaal niet zo abnormaal is als jij denkt.

                                                                  M1980V En hij loopt nu zelf al vaak hierop vast wat natuurlijk frustreert.

                                                                  Raakt hij uit zichzelf gefrustreerd of omdat jij/ jullie dat zijn? Mijn dochter is nog maar 4,5 en heeft nu ongeveer een half jaar logo omdat ze een taal achterstand heeft. Zij kan nog steeds regelmatig niet uitleggen wat ze nou bedoelt omdat ze de woorden slecht uitspreekt of de zinsbouw gewoon prut is. Het werd bij de logopediste en door het cb bijzonder genoemd dat ze niet boos werd of gefrustreerd raakte als wij haar niet begrijpen, ze loopt dan namelijk gewoon weer weg en gaat verder met waar ze mee bezig was. Wij hebben er nooit problemen van gemaakt of moeilijk over gedaan dat we haar soms niet begrijpen/ verstaan. Ook op school zijn er geen signalen dat ze moeilijkheden ervaart door haar spraak. Mijn vraag is hierin dus eigenlijk, hoe moeilijk doen jullie als ouders zelf als je je zoon niet kan verstaan/ volgen? Ik denk dat dat heel veel uit maakt, hoe jij als ouder reageert. Kinderen zijn immers net sponzen, ze leren van hun ouders wat een normale reactie is.
                                                                  Qua zindelijkheid zou zo'n wekker denk ik wel een goeie zijn. Mijn dochter slaapt snachts nog met een luier aan, het boeit haar gewoon niet. Als we haar vragen of ze niet eens zonder luier wil slapen en naar de wc gaat als ze plassen moet, zegt ze gewoon dat het prima in de luier kan. Maar, ze is ook nog maar 4,5 en ik wil daar geen strijd van maken. Zoals anderen al zeggen is het nog geen zorgelijke leeftijd. Natuurlijk baal ik er soms van dat ze snachts die luier nog nodig is en het haar totaal niks uit maakt, haar zus was met 3 jaar wel nacht zindelijk.

                                                                    © 2021 Alles voor de Kids.

                                                                    Privacy policy Reglement voor Deelname Mod richtlijnen Doneer