Miek89 Haar angst kwam wel ergens vandaan, want kennelijk kende ze ooit iemand die z'n kind verloren had aan epilepsie. En dat is natuurlijk heel erg heftig en treurig. En ik snap dat je het dan een eng idee vindt dat een kind op je school ook een aanval zou kunnen krijgen. Maar je gaat niet zomaar dood van een koortsstuip. Zolang ze die neusspray geven en 112 bellen, komt het eigenlijk sowieso goed.
En ik snap zelfs dat niet iedereen goed is met medische noodsituaties. Ik ben ook niet op m'n best in dat soort situaties, hoewel ik inmiddels natuurlijk wel goed weet wat te doen bij koortsstuipen. Snap ik allemaal. Waar ik vooral boos om ben, is dat zij de directrice heeft zitten overtuigen dat het allemaal zo zorgelijk en eng is. En dat dit gesprek nu pas plaatsvindt, waardoor wij er zo door overvallen werden. [edit] Ik heb gewoon het idee dat ze mijn kind ziet als een tikkende tijdbom, en daar krijg ik een naar gevoel bij. Ze is ook gewoon mijn kind hè, en ze is echt heel erg geweldig naast dat ze koortsstuipen heeft en een pechvogel is.
De directrice zei ook nog dat het pas tijdens hun teamdag duidelijk was dat de koortsstuip op school kon plaatsvinden. Dat vind ik toch wel zo ongelooflijk naïef. Het is niet alsof ze mij niet kent hè, het is een megakleine school, ik zit in de MR, ik had het echt al een aantal keren benoemd dat het een ding is...
Nou ja enfin, ik weet dat het zinloos is om me daarover te blijven opwinden hoor 😉 En dat ik nu vooral moet focussen op een goede start op school voor jongste. Ze heeft nog niet eens een broodtrommel en rugzak en zo...
