Hi ladies!
Dit bericht heb ik zojuist op mijn Instagram geplaatst, op zoek naar tips & tricks:
Mijn liefste Saar slaapt al heel lang bij mij in bed. Dit is soms best gezellig, maar ik wil er toch heel graag vanaf. Ze heeft een prachtige kamer, maar het lukt haar maar niet om daar te slapen. We zijn nu zover dat ik niet meer bij haar hoef te zitten tot ze slaapt (in mijn bed), maar de poging om met de volgende stickerkaart in haar eigen bed te slapen hebben we inmiddels gestaakt. De veiligheid & geborgenheid, gewenning of heeft ze het nog echt nodig? Accepteren dat het nog zo is, of een "streng regime"?
Even een korte toelichting.. dit is al in de flat bij mijn ex ontstaan. Ze had het door de jaren heen sowieso al geregeld nodig om even samen te slapen, maar omdat ex en ik uit elkaar zijn gegaan, maar wij daar nog wel 3,5 maand gewoond hebben, heb ik destijds bij haar in bed geslapen. De eerste periode in het nieuwe huis mocht ze bij mij slapen, om te wennen. Ze heeft nog altijd moeite met de nieuwe situatie, omdat ze zich niet op haar gemak voelt bij haar vader en dus liever bij mij blijft. Ze is op school altijd druk met alle ballen hooghouden, om te zorgen dat iedereen zich goed en fijn voelt, en thuis stort ze dan geregeld een soort van in. Ik denk zelf dat ze het gewoon nog nodig heeft om bij mij te slapen, omdat ze bij mij haar veiligheid & geborgenheid vindt die ze de rest van de dag (en in het weekend bij haar vader) mist. Enerzijds denk ik dus dat ik het zo moet laten voor nu, maar anderzijds wil ik héél graag mijn eigen bed terug, wat misschien wat egoïstisch is..
Ik weet dat hier verschillende meningen over zijn. De een wil haar kind nooit in bed, de ander vindt het goed om naar het kind zelf te kijken en toe te geven aan de behoefte van het samen slapen.
Waar ben ik naar op zoek? Nou, eigenlijk wat tips en ervaringen van moeders die in een soortgelijke situatie hebben gezeten..
