Hoe krijg ik mijn zesjarige in haar eigen bed?

Schuurpapier Ik denk zelf dat ze het gewoon nog nodig heeft om bij mij te slapen, omdat ze bij mij haar veiligheid & geborgenheid vindt die ze de rest van de dag (en in het weekend bij haar vader) mist. Enerzijds denk ik dus dat ik het zo moet laten voor nu, maar anderzijds wil ik héél graag mijn eigen bed terug, wat misschien wat egoïstisch is..

Ik denk dat je het heel goed aanvoelt. En ik snap dat het ook vervelend is, zeker als je wilt gaan daten enz.

Ik heb ervaring met samen slapen. Alleen zijn ze nog niet zo groot als Saar, maar mijn oudste komt ook nog elke nacht bij ons liggen. Hij start nu sinds een half jaar op zijn eigen kamer en komt dan in de loop van de nacht er wel bij. Wij laten het zo, de jongste ligt ook nog bij ons en hopelijk kunnen die 2 straks samen op 1 kamer.

Ik zou kijken naar:

• Eigen bed op jou kamer erbij? Of matras op de grond?
• inslapen op eigen kamer en als ze wakker wordt naar jou? (zo went ze een beetje aan haar kamer?)
• samen met Nuri op een kamer slapen? (misschien geeft dat al veiligheid genoeg ?)

Streng regime heeft het hier alleen maar erger gemaakt. Dat zou ik dus afraden, plus je zegt zelf al, dat ze het heel erg nodig heeft. Maar voor sommige mensen werkt dat wel prima.

Mijn kinderen slapen om de nacht bij mij in bed (dus ik slaap nooit alleen). Dochter slaapt de andere nacht op een matras in mijn kamer, zoon wisselt dat matras af met zijn eigen kamer, afhankelijk van zijn gemoed. Wat hier wel helpt is voor zoon dat hij een hutje heeft bij zijn bed en sinds kort een verzwaringsdeken. Dat geeft hem veel geborgenheid

Foto weg

Onze dochter ging al in de kraamweek van wieg bij ons op de kamer naar ledikant op eigen kamer. Ik ben absoluut geen fan van mijn kind bij mij op de kamer laten slapen.

In jouw situatie zou ik het echter voor nu zo laten. Het klinkt inderdaad alsof ze die geborgenheid nodig heeft. In een heel moeilijke en onveilige periode in haar leven (spanningen en emoties tussen haar scheidende ouders) is ze gewend geraakt aan het samen slapen en heeft dat samen slapen haar een groot stuk veiligheid en geborgenheid gegeven.

Nu heeft ze het nog steeds niet makkelijk, gezien de relatie met haar vader. Dat is natuurlijk niet alleen een probleem als ze bij hem is; dat werkt de week daarna echt ook door. En juist als je in bed gaat liggen en niet meer afgeleid bent, kunnen de emoties die daarbij horen naar boven komen, zelfs als ze er niet eens gedachten bij heeft, waardoor ze zich er niet eens bewust van is dat het daar mee te maken heeft. Ik kan me heel goed voorstellen dat ze dan die veiligheid en geborgenheid van het samen slapen weer zoekt en dat ze in paniek raakt als je (op strenge wijze) probeert haar in haar eigen bed te laten slapen. Dat is voor haar nu echt nog een paar bruggen te ver.

Ik zou het dus of nog zo laten, of in kleine stapjes toewerken naar de situatie dat ze alleen in haar eigen kamer slaapt, bijvoorbeeld door de praktische opties die anderen in dit topic al genoemd hebben, zoals haar bed in jouw kamer zetten, of haar in haar eigen bed te laten slapen en zelf voorlopig in haar kamer op een matras op de grond te slapen.

Hoe je het ook doet: een streng regime gaat sowieso niet werken, want dit raakt bij haar heel diepe emoties en angst. Het moet dus sowieso met veel geduld en mildheid aangepakt worden.

[verwijderd] In jouw situatie zou ik het echter voor nu zo laten. Het klinkt inderdaad alsof ze die geborgenheid nodig heeft. In een heel moeilijke en onveilige periode in haar leven (spanningen en emoties tussen haar scheidende ouders) is ze gewend geraakt aan het samen slapen en heeft dat samen slapen haar een groot stuk veiligheid en geborgenheid gegeven.

Helemaal mee eens.

Mijn dochter is 10,5 en slaapt sinds de scheiding ook bij mij in bed. Ik begon mij op een bepaald moment ook zorgen te maken en heb twee kinderpsychologen gebeld om eens om wat input te vragen.

Beiden zeiden eigenlijk wat mijn gevoel ook al zei: ze zoekt veiligheid en geborgenheid en er komt écht een moment dat ze naar haar eigen bed gaat. Dochter benoemd het zelf ook heel duidelijk 'ik voel me niet veilig alleen op mijn kamer'. Over een aantal maanden leg ik eerst een matras naast bed en mag ze daar wennen, voordat ze naar haar eigen kamer en bed gaat. Geen druk, geen haast.

De tip die ik verder nog mee kreeg is af en toe zoon ook bij mij te laten slapen, zodat er geen jaloezie ontstaat bij hem. Wij hebben dus regelmatig een 'slaapfeestje' op mijn kamer: matras naar mijn kamer slepen en zoon is dan helemaal dolblij

Er is overigens geen nieuwe man in mijn leven.... Maakt het wel een stuk makkelijker