Ook ik kan niet niet reageren. Het is heftig wat je hebt meegemaakt en dat je je zo voelt lijkt me heel logisch.
Mijn man heeft in 2018 een dubbele bypassoperatie moeten ondergaan. Hij had 0 klachten (heel vage, zoals soms benauwd zijn maar hij heeft ook hooikoorts dus we dachten eerst dat het daardoor kwam), is eerder te dun en eet en leeft verder gezond. Zijn cholesterol was wat aan de hoge kant en daarom stuurde de huisarts hem voor routine door naar de cardioloog. Deze deed wat testen die er allemaal wel goed uitzagen, maar voor de volledige zekerheid toch een coronografie in het ziekenhuis.
Daar bleek dat de drie grote slagaders voor 99, 90 en 85 procent dicht zaten 🤯 het was een wonde dat er geen klonters waren gepasseerd want anders... ze hebben hem een week later geopereerd.
Ze kunnen nog altijd niet zeggen waarom zijn aders in zo'n slechte staat waren. Levensstijl kan het niet zijn en het is ook niet erfelijk. Mijn man heeft heel lang na de operatie nog met twijfels rondgelopen: was het echt zo erg? Hebben ze niet fout gemeten? Hoe kan dit? En nog altijd let hij heel strikt op zijn voeding, wat volgens de dokters niet zo hoeft... maar hij voelde zich bedrogen door zijn lijf, dat niks aangaf, geen alarm sloeg..
Wat ik met dit verhaal wil zeggen is, praat erover. Met je man, vriendinnen, familie. Zoek steun, want je hebt het nodig. En probeer je niet schuldig te voelen, makkelijk gezegd, maar je herstel gaat gewoon voor alles. Ook, juist voor je kinderen. Wat je is overkomen is niet niks en je hebt er 0,0 invloed op, maar op je herstel wel. Heel veel sterkte!
