Ysabella Loslaten is het grote probleem, verdergaan niet. Ik werk gewoon, zorg voor mijn kinderen, doe het huishouden, doe leuke dingen, sport, wandel, fiets, geniet van mijn tijdelijke plaatsje in de natuur. Ga in de herfst een vast onderkomen zoeken. Hoeveel verder moet ik gaan? Iedereen zegt dat, maar die begrijp ik niet helemaal, of word daar mee bedoeld dat ik perse weer een andere vent moet zoeken om "verder" te gaan? Want dat gaat voor een hele lange tijd niet gebeuren, misschien wel nooit, ik heb daar geen behoefte aan en heb daar vrede mee. Maar ik krijg ondertussen wel de indruk dat mensen dat bedoelen met "verdergaan".
Gek genoeg zei niemand tegen mij dat ik verder moest gaan na de dood van mijn vader waardoor ik in een flinke verdrietige en pijnlijke rouwperiode zat. En ik snap dat deze situatie anders is en tegelijkertijd toch niet. Ik hield van mijn vader, en ineens was hij weg. Ik hou van mijn ex en ineens is hij weg, misschien is dit nog erger, want hij is niet echt weg, ik blijf hem de rest van mijn leven zien. Dat is heel zwaar en ik vind dat ik daarover verdriet en pijn mag hebben. Maar dat betekend niet dat ik stop met mijn leven, daar ga ik gewoon mee door, net als na de dood van mijn vader.
