Ik word momenteel gek van mijn eigen emoties. Buiten dat ik continu onder spanning sta, ben ik boos, intens verdrietig en voel ik onmacht.
Mijn bijna ex ervaart voornamelijk opluchting. En zegt continu dat we naar de toekomst moeten kijken. Ik kan dat niet, tot voor kort bestond mijn toekomst uit mijn complete gezin, niet uit een gebroken gezin. En dat maakt me dan nog veel bozer en verdrietiger.
Nogmaals, ik zie dit topic als een notitieblok, ik wil hier gewoon alles neer kunnen plempen wat ik maar kwijt wil over onze scheiding. Mochten er meerdere personen hier problemen mee hebben, sluit ik het topic wel en zoek ik wel een andere manier om het te uitten.
