Ik heb vandaag even een emotionele terugval. Voor zover je het een terugval kan noemen aangezien ik al die tijd al emotioneel ben.
Mijn ex date nu 1 persoon, eigenlijk soort van relatie nu, dat is natuurlijk goed. Beter dan dat ie al die vrouwen aan het lijntje houd. Maar ik brak door dit nieuws. Het is nu zo definitief. Ik ben onbedoeld emotioneel geworden en heb in de de auto op de parkeerplaats voor ons oude huis gelijk een vriendin gebeld om uit te brullen. Bijna een uur aan de telefoon gehangen, dat had hij gespot en kwam vragen of alles wel goed ging. Ik ben nog even mee terug naar binnen geweest om uit te leggen waarom ik zo van slag was. Uit dat gesprek kwam dat hij niet echt verliefd is maar zij wel hoog scoort op veel punten en hij wil onderzoeken of het wat is. Heel goed natuurlijk. Verder kwam er uit dat ik ergens onrationeel nog de hoop had dat we toch samen nog verder konden. Hij biechtte op dat hem dat ook nog bezig heeft gehouden voordat hij definitief voor deze vrouw ging. Conclusie, elkaar loslaten vinden we nog moeilijk, hoewel hij dat makkelijker kan dan ik. Getuige zijn nieuwe relatie.
Ik ben gewoon verdrietig en wil dat de pijn ophoud. Ik zou heel graag nu in coma worden gebracht om alles in een diepe slaap te verwerken en pijnloos weer op te staan. Ik moet ook verder, maar ben nog zoekende hoe. Mijn toekomst lijkt zo onzeker.
Ik ben geen gezin meer, ik deel mijn kindjes met mijn ex. En over een tijdje deel ik ze met mijn ex en zijn vriendin. Klap nummer zoveel. Ik moet nog zoveel verwerken en vind dat het moeizaam gaat.
Ik voel me diep ongelukkig.
