Ik heb er nog steeds moeite mee dat mijn bijna-ex zo aan het daten is. Het voelt alsof ons hele huwelijk nooit iets betekend heeft en hij de vlag uithangt dat hij van me af is.
Gisteravond zou hij bij zijn ouders slapen. Maar ik zag op de rekening dat hij iets bij een tankstation gekocht heeft totaal de andere richting uit. Dus ik weet dat hij bij zo'n Muts zat gisteravond. Overigens geloof ik wel dat hij bij zijn ouders heeft geslapen. Maar voor hij daar was, had hij een date denk ik. Maar ja, dat is natuurlijk een aanname. Hij heeft altijd al de neiging gehad om niet direct te liegen maar wel de waarheid te verbuigen.
Ik moet dat loslaten, maar ik vind het nog steeds pijnlijk. Ik ga het overigens niet aanhalen als hij straks na zijn werk thuis komt. Ondanks de pijn vind ik het de strijd niet waard.
Ik wil nu gewoon snel gescheiden zijn en een eigen huis hebben. Maar dat ligt nu allemaal stil door de corona crisis. Ik kan zo niet verder. Terwijl hij de tijd van zijn leven heeft. Ik moet er serieus niet aan denken om me nu al volop in het daten te gaan storten.
Wat ik hiermee wil? Gewoon weer even mijn hart luchten. Er zal vast een tijd komen dat ik blij ben van hem af te zijn. Maar dat is nog niet zo ver. We hadden natuurlijk ook goede dingen samen.
