Devilschase Klinkt alsof het niks is, maar: migraineaanvallen. Ik had altijd al migraine gehad (hoofdpijn en aura's), maar ineens werden ze anders. Ik werd duizelig. Ik zag in de reflectie van de spiegel dat mijn ogen onvrijwillig van links naar rechts bewogen. Ik wachtte gewoon totdat het over ging, maar gedurende een jaar werden ze steeds erger en duurden ze steeds langer. In het begin een half uur en na een jaar duurden ze wel 12 uur of langer. En ze werden steeds intenser. In die 12 uur kon ik niet meer lopen, raakte ik halfzijdig verlamd, gaf ik over, had nystagmus en kon niet goed (of helemaal niet meer) praten. Na een aanval was ik een paar dagen van de leg: ging stotteren, dingen uit mijn handen laten vallen, ik viel zelf met regelmaat van de trap en liep tegen deurposten aan enzo. Op den duur had ik niet meer de tijd om volkomen te herstellen van een aanval, want toen kwamen ze elke 2 a 3 dagen.
Na anderhalf jaar werd ik pas goed onderzocht in een specialistisch centrum in Maastricht. Daar bleek ik bijna geen reactie meer te geven in mijn evenwichtsorgaan, dat is onherstelbaar beschadigd en daar heb ik inmiddels revalidatie voor gehad bij de fysio, zodat ik beter kan lopen. Ik heb ook geleerd welke bewegingen ik voortaan moet mijden. Ook heb ik blijvend oogruis en hele flinke tinnitus. Ikzelf merk (maar dat is niet te testen door de specialist) dat ik langzamer ben, moeite heb met schrijven en concentreren. Kortom: ik heb hersenschade opgelopen van migraine. Ik wist niet eens dat dat kon, maar kennelijk kan dat dus. Nu moet ik dagelijks betablockers slikken om de aanvallen te voorkomen, want de arts heeft gezegd dat ik met elke aanval weer kans heb op onherstelbare schade. Bizar he? Ik voel me heel oud, met een achteruitkijkspiegel op de fiets. En ik kan maar matig sporten, want mijn hartslag kan niet veel hoger dan 75.
Zo, dat was een lang verhaal 😉
