Manque ik ben zo'n introvert die het liefst elke avond in d'r uppie op de bank een film kijkt. En op dat moment lijkt mij dat ook veel leuker dan afspreken met iemand.
Ik zie ook altijd op tegen een afspraak.
Maar als ik eenmaal ergens ben, dan kom ik opeens los, heb ik plezier en denk ik: dit is veel leuker dan alleen op de bank zitten! Dit moet ik vaker doen!
Maar de volgende dag is dat gevoel weer volledig weg en denk ik er totaal niet meer aan.
Maar het is bij mij denk ik ook een groot deel bang voor afwijzing.
Vroeger in het buitenland gewoond, privé onderwijs gehad, daardoor weinig vriendjes gehad als kind. Ik speelde alleen met mijn zusje.
In Nederland opeens naar de middelbare school, waar ik niemand kende, zonder vrienden. Moest ik opeens vriendschappen opbouwen, wat ik eigenlijk nog nooit had gedaan en ik wist niet hoe dat moest. Iedereen had vrienden, maar ik hoorde voor mijn gevoel er nooit bij en trok me daardoor nog sneller terug.
En dat zit er denk ik veel te veel ingebakken...
