Deze metafoor vind ik altijd zo herkenbaar!
Stel je voor dat je op een ochtend wakker wordt en op de stoep voor je deur een schattig, miauwend tijgerjong aantreft. Uiteraard neem je het mee naar binnen als jouw nieuwe huisdier. Je speelt er een tijdje mee, maar merkt dat hij nog steeds aan een stuk door miauwt. Je bedenkt dat hij honger zal hebben. Je voert hem wat bloederig gemalen vlees; je weet dat tijgers dit lekker vinden.
Dat doe je elke dag en elke dag wordt je troeteltijgertje een stukje groter. In 2 jaar verandert het dagelijks menu van je tijger van hamburgerrestjes, via eerste kwaliteit kotelet, in hele brokken rundvlees.
Al gauw miauwt jouw troeteldier niet meer als het honger heeft, maar grauwt het gemeen naar als het denkt dat het etenstijd is. Je schattig tijgertje is veranderd in een onbeheersbaar wild beest dat jou aan stukken zal scheuren als het niet krijgt wat het wil.
bron: acceptance commitment therapy
Deze metafoor laat zien hoe het uitoefenen van controle onschuldig begint. Kleine en handige regels veranderen in strenge wetboeken. Voordat je het weet moet je huis altijd netjes zijn, moet je er altijd ‘mooi’ uitzien, moet je altijd een goede moeder zijn, moet er elke avond een gezonde hap op tafel staan enz. Voor mij staat dit jaar voor het steeds meer loslaten van moeten, naar meer mogen en uiteindelijk naar willen. Wat wil ik en waar ga ik mijn energie in steken.
