[verwijderd] ik denk dat je A en B nooit uit elkaar kan trekken? Of A of B moet zich helemaal aanpassen of veranderen in zijn gedrag of gevoel.
Als A zich stoort aan B, is het aan A om dit aan te geven en B te vragen om dit gedrag aan te passen. Als B dat vervolgens niet wil of niet kan blijven er twee dingen over: A accepteert dat B zo is, of A distantieert zich van B.
Voorbeeld: ik krijg met regelmaat paniekaanvallen in de trein. Ik zou daar aan kunnen werken, maar daar ga ik nu gewoon niet mijn energie in steken. Ik heb besloten dat ik zo min mogelijk gebruik maak van het openbaar vervoer en dat ik die paar keer per jaar dat het me wel lukt, bewaar voor mogelijke vergaderingen in Den Haag.
Mijn vrienden in Amsterdam vinden dat jammer, want ik kom om die reden dus niet bij ze op bezoek. Ze kunnen zich eraan gaan storen dat ik zeg: "Zo ben ik nu eenmaal en dat gaat voorlopig om reden X niet veranderen. Ik ga niet met de trein naar Amsterdam en ik ga ook niet een hele dag proberen om mijn auto te parkeren in de Pijp. Je bent van harte welkom bij mij thuis." Ik maak heel bewust deze keuze , ik sta erachter en ik snap dat ik sommigen daarmee teleurstel. Maar aan de andere kant denk ik ook: accepteer maar dat het zo is. En als je jezelf eraan stoort, dan vind ik dat oprecht heel vervelend voor je, maar het gaat mijn gedrag hierin niet in je voordeel veranderen. Als je vindt dat een vriendschap hierom niet kan bestaan, vind ik dat ook heel erg jammer. Misschien dat ik er later nog eens aan ga werken, maar nu is de situatie gewoon zo.
