N. is, een maand later, eindelijk zo ver dat ze accepteert dat ze niet meer jarig is.
Of nou ja, accepteert... verdraagt is misschien een beter woord.
Ze zit rustig Zappelin te kijken als het item komt waar ze jarige kindjes in t zonnetje zetten. Het liedje “Jij bent jarig! HOERA!” wordt ingezet. N. staat op, stampt een keer op de grond en roept naar de tv “IK WÁS JARIG, JA?! Aargh!!!” en loopt verbeten weg.
De confrontatie was te hevig 😂
