Rietjesbeker heel herkenbaar, ik had dit tot een half jaar geleden ook. Want na drie kinderen is alles veranderd. Ik vond en vind het vooral irritant dat heel veel kleding niet meer lekker zit, dat het tekent op de verkeerde plaatsen. Mijn heupen zijn breder geworden waardoor het in lange jurken lijkt alsof ik een gigantisch achterwerk heb. Dat is niet zo in broeken, dus gewoon irritant. Mijn buik is niet mooi meer, dus geen bikini's meer (steekt wat uit, hele landkaart aan striae en navel die niet meer inzakt), mijn borsten hebben ongeveer 60 procent van hun volume verloren waardoor het een zielig zooitje is.
Ik heb me hier lang slecht over gevoeld. Bij mijn eerste en tweede zwangerschap was ik binnen 3 maanden na de bevalling wel weer de oude. Na de tweede was ik zelfs slanker dan ooit en ik deed daar niets voor. En nu, mijn jongste is bijna 3, lukt dat gewoon niet meer.
'Dankzij' de coronacrisis heb ik yoga (her)ontdekt. Ik ben soepeler, flexibeler en sterker geworden daardoor. En hoewel ik niet echt ben afgevallen, voel ik me toch zekerder over mijn lijf. Het mag er best zijn. Ik zorg er ook beter voor, smeer elke avond mijn benen in, neem vaak een bad, scrub wat meer... dat doet echt wonderen. Ja, de borsten zijn er nog, maar dat is op te lossen met een goede bh. Ja, mijn buik is nog altijd niet mooi, maar er zijn wel 3 kinderen in gegroeid en dankzij yoga weet ik dat er heus nog wel iets over is van die kracht.
Ik wil alleen maar zeggen: deze gedachtes die je hebt zijn heel normaal. Maar probeer ook lief voor jezelf te zijn. Je lichaam heeft je heel veel gegeven, het heeft geleefd, letterlijk. En dat is ook wat waard.
