Schuldgevoel, gevoel van falen, niet goed genoeg denken te zijn.

[verwijderd]

Een knuffel voor alle meiden hier. Ik zou zo graag willen dat ik woorden had om jullie te bemoedigen.

Hier komt mijn .. tja wat is het .. gedachten? Mood? Overtuiging? Niet zozeer door iets traumatisch.. hoewel religie veel kapot heeft gemaakt bij mij; ongezonde gedachtenpatronen heeft veroorzaakt, leugens waar ik steeds weer intrap. Ik denk icm met mijn karakter (eager to please en zeer loyaal) en faalangst dat ik van zeer jong al heb is het gewoon fout is gegaan. Foute combi geweest, niemand heeft het gezien en ingegrepen (ik ook niet), en nu zijn we hier. Denk ik..

Ik heb er heel veel over nagedacht waardoor ik ongeveer weet waarom ik ben zoals ik ben. Maar niet dat het helpt of zo.. ik heb geen idee hoe ik eruit kan komen. Het lukt me niet om mijn gedachten te draaien want ik ben er vaak van overtuigd dat het allemaal waar is. (gefaald, niet goed genoeg, dom, enz.). Het enige wat mij lukt is om het positieve te zien: ik tel mijn zegeningen, krijg een knuffel en een kus hier en daar, en dan voel ik me weer even goed. Tot de volgende hit.. en zo hobbelen we door. Geen echte oplossing, meer een quick fix.

[verwijderd]

In mijn hoofd had ik al gereageerd.

iMoeder Dankjewel voor het delen van jouw verhaal!

iMoeder Niemand anders kan jou gelukkig maken, dat moet je zelf doen. En daardoor ben je niemand wat verschuldigd, het is ok om voor jezelf te kiezen.

Mooi om te horen dat je hier nu zo in staat na alles op je pad. En zo is het natuurlijk ook, maar verstand en gevoel maakt dat soms lastig. Ook jij bent een top vrouw. 💪

[verwijderd] het positieve te zien: ik tel mijn zegeningen,

Dat zijn wel hele goede punten! En een quick fix tot je een oplossing hebt is prima toch, denk dat de meeste van ons dat in meer of mindere mate zo doen. Het is dan niet altijd even makkelijk, maar als ik je verhalen hier lees dan zie ik een sterke vrouw voor mij die veel mooie dingen doet. 💜

Rietjesbeker

[verwijderd] ik kan wel tegen mijn man zeggen dat ik het emotioneel zwaar heb als dat zo is, ja. Hij luistert ook, daar ben ik heel blij mee. En hij snapt mijn dalende libido wel, maar we hopen wel allebei dat dat van tijdelijke aard is.

[verwijderd]

Hoe is het met iedereen? Ondanks dat ik het vreselijk druk had, toch een goede week. Druk is bij mij vaak stress = somber. Te weinig te doen hebben = ook somber. Het is ook nooit goed 🙄. Deze week veel bezig met ademhalingsoefeningen. Mijn hartslag in rust (ik draag een fitbit) is 5 punten gedaald. Geen idee of ik daardoor een goede week had, maar voelde mij continue vrij ontspannen en energiek. Op een paar momenten na en dan heb ik ook direct een hartslag boven de 100 met hartkloppingen.

iMoeder

[verwijderd] Druk is bij mij vaak stress = somber. Te weinig te doen hebben = ook somber. Het is ook nooit goed 🙄.

Dit is heel herkenbaar. Prikkels, ik kan niet met en al helemaal niet zonder ze.

Vulpen

Ik barst van het schuldgevoel. Ik heb daar twee tactieken voor die ik afwisselend gebruik.

Ik houd mezelf voor dat ik ontzettend dankbaar moet zijn voor alles wat ik heb. (Ik bén ontzettend dankbaar voor alles wat ik heb.)
Ik houd mezelf voor dat ik het eigenlijk toch ook wel zwaar heb, ga op zoek naar de dingen die minder goed gaan, naar de afwijkende dingen van mezelf ten opzichte van de rest.

Van beide tactieken word ik niet blij, want bij 2 focus ik op alles wat niet goed gaat en raak ik in de stress & mezelf ervan bewust dat ik niet goed genoeg ben en faal in alle opzichten, dus dan ga ik weer focussen op wat wel goed gaat, en weet ik me geen raad met alle dankbaarheid vanwege alles wat ik me niet verdien, en bedenk ik me dat alles vanaf nu alleen maar bergafwaarts kan gaan, maar dat schijnt niet zo te zijn, dus kennelijk zijn er nog verbeterpunten en dan ga ik dus weer op zoek naar alle dingen die toch niet goed gaan, of eigenschappen van mezelf die niet zijn zoals ze zouden moeten zijn, zodat ik weer bij tactiek 2 ben aanbeland. Enzovoorts.

Tantetil

Vulpen maar waar faal jij voor jouw gevoel dan in?

[verwijderd]

Vulpen klinkt vooral erg vermoeiend voor jezelf 🙁. Waarom zou je niet verdienen wat wel goed gaat?

Vulpen

Tantetil In alles, in alle opzichten en op alle schalen. Maar als ik tactiek 1 volg, heb ik er gelukkig geen last van 😉

Vulpen

[verwijderd] Omdat dat zou suggereren dat mensen die pech hebben/het minder getroffen hebben in het leven dat ook verdiend zouden hebben. En ik denk niet dat dat zo is. Ofwel het is gewoon echt heel oneerlijk verdeeld in de wereld, ofwel er staan me nog verschrikkelijke dingen te wachten.
Hoe gaan jullie daar dan mee om, want dit geldt toch in meer of mindere mate voor iedereen die nu in Nederland leeft, lijkt me?
(Hmm jouw antwoord is natuurlijk je tiny-house-plannen, en ik denk sowieso dat het enige wat helpt tegen schuldgevoel iets dóén is. En ik doe ook heus wel wat, maar nooit genoeg, en bij bijvoorbeeld zoiets als zonnepanelen, in theorie zou ik dat graag willen maar in de praktijk snap ik er allemaal niks van en lijkt het me vooral veel gedoe dus dan wacht ik toch weer liever totdat de gemeente met een oplossing/duidelijk stappenplan komt.)

iMoeder

Ik heb er ook weer een tijdje over nagedacht. Nu mijn schuldgevoel weg is, voel ik me daar soms een beetje raar over. Ben ik niet te egoïstisch? Ja misschien, maar dat kan me niet schelen. Moet ik me niet schuldig voelen dat ik me daar niet schuldig over voel..? Nee dat voel ik me dus niet. Ben ik dan een soort psychopaat geworden...?
🤪🤪

Verder ben ik redelijk normaal hoor.

[verwijderd]

Vulpen Ik herken alles wat je zegt. Ik doe precies hetzelfde, ik denk ook precies hetzelfde.
Tot nu toe werkt het 'count your blessings' dus ik ga er maar gewoon mee door. Ik heb nog geen manier gevonden om er anders mee om te gaan. Soms voelt het een beetje als een tijdbom, maar aan de andere kant werkt dit al bijna 30 jaar voor me dus het zal wel meevallen.

[verwijderd]

Vulpen Mijn tiny house plannen worden toch vooral geïnspireerd door egoïstische motieven 😬. Dat het ook nog positief is voor mijn ecologische footprint is mooi meegenomen.

Ik herken wat jij schrijft helemaal niet. Ik ben echt van mening dat het oneerlijk verdeeld is in de wereld. Ik volg de logica ook niet ‘jij verdient niet wat wel goed gaat, want dat suggereert dat mensen die het minder getroffen hebben dit zelf hebben uitgelokt’. Is dit niet een enorme denkfout die je maakt? Trek je dan niet de verkeerde conclusie dat wij overal invloed op hebben en dat het leven maakbaar is. Dat we ons eigen geluk en ongeluk volledig in de hand hebben of dat er een balans moet zijn tussen geluk en ongeluk in het leven? Soms hebben mensen pech en sommige mensen hebben veel geluk. Het is keihard, maar dat de een geluk heeft gehad, zegt niks over waarom andere pech hebben. Als je veel geluk hebt gehad, dan betekent dat niet dat je daarna veel pech moet krijgen om weer een evenwicht te vinden. Het leven is naar mijn idee volstrekt willekeurig. Je krijgt bepaalde kaarten toegeschoven en dat kunnen goede of slechte kaarten zijn, maar daar moet je het vervolgens mee doen.

Ik wil overigens je gevoel niet bagetalliseren of ontkennen, maar ik vind het naar om te lezen dat je het gevoel hebt om een soort van boetedoening te moeten doen voor iets wat naar mijn idee volstrekt onnodig is. Het levert je niks op, behalve een onterecht schuldgevoel. Niemand verlangt van jou om je schuldig te voelen over iets waar je geen invloed op hebt 😘.

Vulpen

[verwijderd] Trek je dan niet de verkeerde conclusie dat wij overal invloed op hebben en dat het leven maakbaar is.

Nee, die conclusie trek ik niet, ik denk nu juist dat we overal nauwelijks invloed op hebben. En dat maakt het des te onverdragelijker.

[verwijderd] Niemand verlangt van jou om je schuldig te voelen over iets waar je geen invloed op hebt 😘.

Nee dat doe ik zelf. Ook uit angst om het te jinxen denk ik. Stel dat alles goed gaat en je bent daar ongecompliceerd blij mee, dan gebeurt er vast juist iets vreselijks.

[verwijderd] Als je veel geluk hebt gehad, dan betekent dat niet dat je daarna veel pech moet krijgen om weer een evenwicht te vinden.

Ik denk dat ook. Ik voel het alleen niet zo 😉 Of: ik durf daar niet op te vertrouwen.

[verwijderd]

Vulpen Nee, die conclusie trek ik niet, ik denk nu juist dat we overal nauwelijks invloed op hebben. En dat maakt het des te onverdragelijker.

Ik probeer het te begrijpen en ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik vragen stel. Zowel geef je het dan aan? Het is niet mijn bedoeling om je rot te laten voelen.

In welke relatie staat je schuldgevoel dan in opzichten van het feit dat je er geen invloed op hebt? Wat voor zin heeft het dan om je schuldig te voelen? Je hebt er immers dan toch geen invloed op of redeneer ik nu verkeerd?

En ik vroeg mij af waaruit je afleidt dat er een evenwicht moet zijn? Heb je dat zelf bedacht of heeft iemand dat je ooit geleerd? Het voelt zo sterk voor je, terwijl je rationeel weet dat er geen enkel bewijs voor is. Ik vraag mij af waar dit idee of gevoel vandaan komt.

iMoeder

Vulpen Dit is wel heel herkenbaar. Als het goed gaat zit ik eigenlijk altijd een soort van te wachten op dat het weer fout gaat.
Alleen niet omdat ik denk dat ik dat verdien. Maar om mijn eigen teleurstelling een soort van voor te zijn.

[verwijderd]

Ik vind dat een hele lastige.. Ik ben opgegroeid met een moeder die flink wat narcistische trekken had, en alles wat goed ging werd flink benadrukt dat dat kwam omdat zij het verdiend had. Mooi weer op haar verjaardag (hartje zomer), dat was omdat God vond dat zij dat verdient had. De rest van het gezin was in de herfst/winter jarig, en uiteraard hadden we altijd regen op onze verjaardagen en dat werd ook met zo'n blik duidelijk gemaakt, dat zij wél zon had.
Het kost mij heel erg veel moeite om te kunnen geloven dat ik ook geluk zou verdienen, omdat ik doodsbang ben om op mijn moeder te lijken. Ik denk dat het pas een jaar geleden is dat ik me realiseerde dat het regende op mijn verjaardag omdat het gewoon november was, en niet omdat ik een slecht mens was.. 😶

[verwijderd]

[verwijderd] die angst om op je moeder te lijken herken ik heel erg. Zo ga ik bijv. bijna nooit naar een arts. Gekneusde ribben, borstbeen, oorontstekingen etc zijn voor mij geen redenen om naar een huisarts te gaan. Juist, omdat mijn moeder continue bij een arts zit en mij vroeger ook
constant er naar toe sleepte met de opdracht flink te overdrijven. Er moest op zijn minst wel een verwijzing uitkomen, zodat ze via mij aandacht kon krijgen in het ziekenhuis 🙄. Ik probeer dat wel steeds meer te relativeren en te bedenken dat als ik wel ga het altijd wel een terechte reden is. Toch bekruipt mij dan het gevoel dat ik overdrijf of mij aanstel als ik daar zit. Als de huisarts zegt dat het zeker al wel 3 jaar geleden is dat ik er geweest ben, ben ik daar zelfs een soort van trots op ‘zie je wel, ik ben niet mijn moeder’.

Vulpen

[verwijderd] In welke relatie staat je schuldgevoel dan in opzichten van het feit dat je er geen invloed op hebt? Wat voor zin heeft het dan om je schuldig te voelen? Je hebt er immers dan toch geen invloed op of redeneer ik nu verkeerd?

Het heeft geen enkele zin, behalve dat ik er mijn angst om het te jinxen mee bezweer. En wat @iMoeder ook zegt:

iMoeder om mijn eigen teleurstelling een soort van voor te zijn.

[verwijderd] En ik vroeg mij af waaruit je afleidt dat er een evenwicht moet zijn? Heb je dat zelf bedacht of heeft iemand dat je ooit geleerd? Het voelt zo sterk voor je, terwijl je rationeel weet dat er geen enkel bewijs voor is. Ik vraag mij af waar dit idee of gevoel vandaan komt.

Ik weet het niet. Ik weet alleen dat ik het zo erg vind dat dat er niet is, ik bedoel, iedereen zal toch wel willen dat iedereen gelukkig is en een goed leven heeft? En op de manier waarop we nu leven kán dat niet, dus we zullen moeten inleveren. In materieel opzicht dan, qua spullen en levensstijl en zo. Ik denk eigenlijk niet dat ik daar ooit anders over gedacht heb, dat besef van oneerlijkheid en bijbehorend schuldgevoel heb ik altijd gehad voor zover ik me kan herinneren.

[verwijderd]

[verwijderd] weg

[verwijderd]

[verwijderd] ik hoop dat je het niet raar vindt als ik zeg dat ik het fijn vind om de herkenning te lezen. Ik vind het voor jou hartstikke naar, maar ik voel mij soms zo alleen hierin.

Bericht gedeeltelijk verwijderd.

Bloem

@[verwijderd] en @[verwijderd] jullie moeders hadden/hebben zelf psychiatrische stoornissen zoals jullie het omschrijven. Op zijn minst Munchausen by Proxy en wrs nog wel meer. Heftig om zo als kind op te groeien. Natuurlijk heeft dat zijn weerslag op hoe je als persoon in het leven staat. Goed dat jullie er bewust mee bezig zijn welke invloed eea
heeft gehad en mn dat jullie actief het zelf anders doen. Alleen daardoor al zullen jullie nooit zoals je eigen moeder worden. Jullie zijn toppers! Nooit vergeten!

[verwijderd]

Bloem lief berichtje 😘. Ik probeer mijzelf op lastige momenten ook voor te houden dat ik haar niet ben. Ik vind dat ik 100% verantwoordelijk ben voor mijzelf nu op dit moment en dat betekent dat ik mij er nooit bij neer zal leggen als ik mij klote voel of als een draak gedraag. Ik vind oprecht dat ik beter verdien dan mij niet goed genoeg voelen, maar daar moet ik wel voor werken en dat zal ik ook blijven doen. Ik hoop dat dit het verschil maakt met haar.

[verwijderd]

Bloem lief van je! Het is een proces, maar heel veel kleine stapjes zorgen ook voor vooruitgang. Verder sluit ik me aan bij @[verwijderd], of hoop ik dat in ieder geval in de toekomst zo te kunnen zien.

Softbasegaming

Ik heb dit continue dag in dag uit om moe van te worden 😩

« Vorige pagina Volgende pagina »