Ysabella zo leven vriend en ik doordeweeks langs elkaar heen, hij werkt 's nachts, ik overdag. En dat is voor ons echt ideaal! Hebben we allebei veel tijd voor onszelf doordeweeks en in het weekend lekker samen. Na zn ongeluk vorig jaar zat ie ineens maanden thuis, dat was voor allebei echt enorm wennen. Hij dacht: he gezellig, er is weer iemand thuis om tegenaan te praten. Ik dacht: ik ben moe, laat me met rust... 🤐
Het is dat we een kind hebben, anders had ik wel altijd kunnen latten.
Hier is de verdeling huishouden dat hij wat meer doet , maar hij heeft dus overdag meer tijd zonder een kind om zich heen. De mentale last ligt bijna volledig bij mij, ik regel alles met school, bso, verjaardagen, artsenbezoeken enzo. Heb de zorg voor dochter doordeweeks dus alleen.
We hebben gelukkig wel een schoonmaakster. Ik ben meer de 'man' in huis. Heb mezelf echt moeten aanleren dingen van de trap naar boven te nemen enzo. Het interesseert me ook weinig. Maar hem wel, dus ik kom hem daarin tegemoet. Je wil niet weten hoe het huis eruit zag toen ie 3 weken in het ziekenhuis lag. Ik ben wel echt schoon, maar een enorme rommelkont. 😬
Maar alles bij elkaar voelt het heel gelijkwaardig.
