Verdeling mentale last tussen partners

Ik zit ook nog steeds in dubio of ik wel weer wil samenwonen. Heb altijd geroepen, nooit meer. Maar dat is natuurlijk niet zo realistisch als je echt weer
een serieuze relatie krijgt. En soms mis ik vriend nu wel als ik alleen thuis ben. Lijkt me heerlijk om altijd samen wakker te worden etc. En wij zijn allebei ook mensen die erg veel tijd en ruimte voor onszelf alleen nodig hebben. Dat doen we nu ook al als hij een weekend bij me is. Maar ik zou toch ook echt een stuk vrijheid missen.

Over huishouden en dingen zien maak ik me dan niet zo druk. Mijn vriend woont al tig jaren alleen en zijn appartement ziet er altijd netjes uit. Als we samen gegeten hebben bij mij thuis staat hij ook uit zichzelf op om samen af te ruimen. Maar dat is dus omdat hij dat gewend is. Ik denk dat mannen die nooit alleen gewoond hebben, gewoon die ervaring missen. Alleen dat betekend niet dat ze het niet zouden kunnen aanleren.

iMoeder haha ja wie weet praat ik wel heel anders als ik een hele leuke man ontmoet. Maar zolang de kinderen nog klein zijn lijkt het me sowieso niet fijn.

Ik heb zitten nadenken hoe je lat met kinderen.
Ik zou op een huis uitkomen met een gezamenlijke woonkeuken en 2 slaapkamers en badkamer voor de kinderen. En dan 2 aparte units met woonkeuken en slaapkamer voor de ouders.
Maar.... wie maakt dan de kinderunit schoon? Huur je daar iemand voor in? Of ben je als moeder gewoon ook dan de lul?

Tantetil hier is ook elke keer dat bakje vol en vriend leegt het nooit, terwijl ik dat koffiezetapparaat niet gebruik. Hij ziet het gewoon niet, de schimmel heeft er al wel eens in gestaan. Ik heb laatst gezegd dat ik het koffiezetapparaat weg doe als ik dat bakje nog een keer moet legen.

Eigenlijk moeten jullie gewoon 3 weken zonder man en kinderen op vakantie gaan succes ermee!

Hoe is t nu @Bloem ? Bij ons ging t ook alleen mis als we beiden in een dip zaten

June ik zou 2 aparte huizen met een soort 'co-ouderschap' logischer vinden. Dan is de ouder die die dag/week de kinderen heeft, ook verantwoordelijk voor alles. En gewoon in het algemeen is ieder verantwoordelijk voor zijn eigen huis.
Het zou wel ideaal zijn om dan naast/dicht bij elkaar te wonen, zodat de spontaniteit van samen eten/slapen niet helemaal verdwijnt.

Bloem knuffel!
Ik werd 2 weken terug (om andere reden) even helemaal gek thuis, toen ben ik 3 dagen naar een camping gegaan. Mijn vriendin heeft een uit de kluiten gewassen stacaravan, en het was zo fijn even weg te zijn. Zou je zoiets kunnen doen, of een andere 'out of the box' manier om er even tussenuit te gaan?

Pimpelmeesje ik vind het zo stoer dat je dan gewoon 3 dagen weg gaat. Dat je dus voor jezelf durft te kiezen in wat voor situatie dan ook.

Pimpelmeesje Nou, weggaan is een beetje lastig. Maar ik heb wel zo ongeveer iedereen die ik kon bedenken gevraagd om weer eens af te spreken. Paar vriendinnen en goede kennissen maar ook buren, zowel met mij alleen of met ons samen. Even wat afleiding en leuke dingen. Verder heb ik over 2,5 week 2 weken kerstvakantie. En daar heb ik zo’n zin in.
Leukste van alles vind ik nog wel wk-darts kijken Dat doe ik zo ongeveer elk jaar samen met mijn zoons. Traditie dus. Verder ben ik van plan om zondag meteen de woonkamer met kerstdecoratie aan te kleden. Dan is het qua aankleding gewoon ook wat knusser. Ook erg fijn voor de weken dat ik hier in de huiskamer zit te werken. Wel wat acties uitgezet dus. En verder vooral kalm proberen te blijven en dag voor dag.

Nescio klagen mag sowieso natuurlijk, maar als ik dit zo lees vraag ik mij af of het zou kunnen dat het probleem is dat jij denkt "Ik help hem door de kutklusjes te doen" en hij denkt "Wij hebben samen een bedrijfje, ik doe het 'werk' en zij de administratie"?

Pimpelmeesje Ja dat klopt, hij denkt dat en in betere dagen zie ik het ook wel zo, maar ik ben het gewoon zat om telkens voor zijn uitstelgedrag en laksheid op te moeten draaien. Hij stelt bepaalde zaken steeds uit en verwacht dan dat ik het a la minute fix.

Ik heb hier net de podcast van Janne Schuin over geluisterd “de mentale last van een vrouw” best wel herkenbaar terwijl wij toch best 2020 zijn met beide evenveel werken en mijn man die taken doet (maar niet ziet ) Overigens soms een beetje te generaliserend misschien en sommige dingen ben ik wel wat nuchterder in maar ik vond het wel interessant voor mezelf.

Als ik dit lees dan krijg ik het idee dat ik ook met een man woon. Al sinds we hier wonen is er nog geen afval aan de weg gezet terwijl ik het iedere keer weer zeg. Inmiddels staat onze halve schuur vol afval. Ik heb het gisteren twee keer gezegd en er staan twee zakken midden in de woonkamer, ik ben benieuwd hoe ik het aantref vanavond. Nog maar niet te spreken over dingen opruimen en schoonmaken. Soms voelt het wel alsof het een kind is waar ik de hele dag achter aan kan gaan om op te ruimen en schoon te maken, wil ik het een beetje netjes hebben in huis. En buiten dat moet ik verder ook alles regelen omdat ze de taal natuurlijk niet spreekt. Verder is ze echt een schatje hoor en zou absoluut niet zonder haar willen leven. Maar het is in combinatie met studeren, werken en alles wel eens veel.

Nimue

Oeh dat is inderdaad wel pittig. Hoe gaat het nu?

Kennen jullie deze al? Ik kwam m net tegen en vind het erg verhelderend, ook (vooral) voor mezelf... https://english.emmaclit.com/2017/05/20/you-shouldve-asked/