Liekje81 ik kan me voorstellen dat het heel zwaar is. Ik vind dat jullie het wel al heel goed doen met duidelijkheid naar haar en jullie reactie op haar reactie.
Ik vergelijk jouw dochtertje even met mijn nichtje (ook 4 jaar). Mijn nichtje is niet zo heftig als Dafne soms kan zijn, maar zij is ook een spontaan, grappig, lief en zorgzaam meisje. En ook ontzettend slim en daardoor (soms onbedoeld, soms bedoelt) brutaal en slecht luisteren. Trekt alles uit de kast om te krijgen wat ze wil. Niet meteen boos of agressief, maar als het haar met onderhandelden niet lukt dan gaat ze verder. Boos, 'schelden' "jij bent stom!" , met deuren slaan, heel heel heel hard huilen en gillen.
Volgens mijn zus komt dat omdat ze ontzettend slim is maar emotioneel nog niet zo ver is. Ja, dat kan ik ergens zeker wel begrijpen maar dat is duidelijk niet het volledige probleem.
Zoals ik het zie zijn er daar wel grenzen maar die grenzen zijn zo weerlegd. Soms dan kan iets absoluut niet 'en als je nog 1x iets zegt dan mag je naar je kamer!' en de volgende keer krijgt ze er toch een vinger tussen. Tja, logisch dat ze het dan toch probeerd?
Ze wordt vaak ook te lief aangepakt imo als ze te ver gaat. Dan gaat er veel tijd en liefde naar de oorzaak van haar uitbarsting, krijgt ze medelijden, een aai over de bol ipv een standje. Soms krijgt ze dmv zo'n gesprek zelfs alsnog haar zin. Wordt het gesprekje afgesloten met " (...) doen we nog 1 kort filmpje. Kom je daarna netjes aan tafel zitten dan?" * kus * sniksnik "oké mammie".
In sommige gevallen is het zeker wel belangrijk om emoties te erkennen en benoemen, maar als gedrag te ver gaat dan moet dat gewoon direct aangepakt worden. Dat gebeurd niet altijd waardoor nichtje bijvoorbeeld de maaltijd voor iedereen verpest met haar gemok en gezeur. Imo is dat absoluut niet goed. Als je je niet kan gedragen dan eet je niet mee. Lijkt me een duidelijke grens.
Beetje zijspoor en niet persoonlijk gericht op jou hoor:
Wij eten regelmatig met de hele schoonfamilie bij elkaar. Daar zijn dan ook 6 kinderen van tussen 2 en 11 jaar bij. En ik begrijp dat het een andere cultuur is, veel harder in de meeste situaties, maar bijv. niet luisteren wordt meteen harde actie op ondernomen. Gevolg is dat er eigenlijk nooit woedeuitbarstingen zijn of brutale tegenpraat. Soms slaan we (als Westerse cultuur) een beetje door in het analyseren van een reactie van een (klein) kind, vind ik. Ik denk dat dat gewoon niet altijd nodig is. Grenzen, regels en duidelijkheid is voor kinderen ook heel belangrijk.
En ik probeer er zelf ook van te leren. Ik ben zeker niet perfect, en ik ben vast ook niet altijd duidelijk of consequent naar Robbie hoor. Maar dit is een beetje mijn kijk op opvoeding en zo 🙂
Back on topic:
Je zegt dat hoe harder jullie optreden hoe harder zij ertegenin gaat. Hoe bedoel je dit?
Wat gebeurd er bijvoorbeeld wanneer jij zegt: "We gaan nu eten, als je nu niet komt dan eet je niet."
