fafa Ze gaat ook niet zelf naar de hoek, wij brengen haar naar de hoek. En het is in het begin echt een kwestie van volhouden. Ik weet niet meer hoe oud mijn dochter was toen we daarmee startten, maar ik schat dat ze een jaar of 2 was. (Daarvoor zetten we haar ook wel in de hoek, maar dan in de kinderstoel, dus kon ze er niet zelf uit komen.) En natuurlijk kwam ze er de eerste keer steeds uit. Lachend, ze maakte er echt een spelletje van. Maar wij zetten haar iedere keer terug. Dus de eerste keer zetten we haar in de hoek, zoals ik in mijn eerdere post beschreef, en zodra ze weg liep (meteen) tilde een van ons haar op en zette haar terug. Niets zeggen, niet boos worden, niet opgeven. Gewoon oordeelloos sanctioneren. In het begin is dat voor een kind nog leuk, maar op een gegeven moment niet meer hoor. Het heeft namelijk niet echt contact met je, want je praat verder niet met hem. We begonnen met tellen hoe vaak we haar terug moesten zetten, maar ergens in de 40 zijn we gestopt. Ze hield het echt lang vol. Maar wij hielden langer vol. Pick your battles, maar àls je kiest om de strijd aan te gaan, zorg dan ook dat je hem wint! Het is maar een paar keer zo gegaan. Ze had het snel door en bleef toen zitten. En nu nog steeds. Als ze wel eens probeert om eruit te komen, hoef ik alleen maar streng naar haar te kijken en van haar naar de hoek te wijzen en dan gaat ze al terug.
Overigens zetten wij haar niet vaak in de hoek. Ze gaat alleen in de hoek als ze fysiek wordt en als we tot drie tellen en ze dan nog niet heeft gedaan wat ze had moeten doen. Maar dat laatste komt niet vaak voor, want als we tot drie tellen doet ze meestal wat ze moet doen, zij het onder protest, omdat ze niet in de hoek wil.
Als ze in de hoek zit praten we niet met haar en geven we haar geen aandacht. Wat ze ook roept. We zeggen hoogstens een keer: "R, als jij in de hoek zit praten we niet met je." Ook als ze stoute dingen gaat doen om aanda ht te trekken reageren we niet. In de hoek waar ze zit hangen ook tekeningen en andere dingen die zij gemaakt heeft, of die we samen gemaakt hebben. Ze heeft een periode gehad dat ze die kapot ging lopen maken om onze aandacht te trekken en haar boosbeid te uiten. Niet op gereageerd, gewoon laten gaan. Bij het uit de hoek halen hoefden we daar niet eens op terug te komen, omdat het dan bij haar vanzelf al huilen was over haar kapotte kunstwerken. Ja meid, dat doe je zelf. Troosten en kijken of je dingen nog kunt repareren.
