Na jarenlang single zijn ben ik sinds een tijd weer een soort van aan het daten. Via Tinder wat leuke mensen leren kennen. Waar ik 1 vaste FWB (friend with benefits) aan heb over gehouden en 2 keer met iemand op date ben geweest (wat alleen een hapje eten was en daar is het beide keren bij gebleven). Met de FWB heb ik bijna dagelijks app contact, we doen af en toe wat leuks samen en hebben regelmatig sex. Het is verder geen relatie, en dat was van begin af aan ook de bedoeling niet.
Nu is de hele omgang en dynamiek met mannen, na lang single zijn en een emotioneel ongezond huwelijk, weer een beetje nieuw voor mij. Waardoor ik nu soms tegen dingen aanloop die ik niet kan plaatsen of die in elk geval voer voor nadenken zijn. En 1 van die dingen is dat ik langzaam aan begin te denken dat ik last heb van bindingsangst. Een ander ding zijn gevoelens.
Mijn FWB date niet alleen met mij, hij spreekt ook we eens met andere dames af. Ik had verwacht dat ik daar misschien moeite mee zou hebben, maar tot mijn eigen verbazing blijft jaloezie uit. Sterker nog, het interesseert me echt geen ene fluit, en dat vind ik zelf een beetje gek. Mijn ex is namelijk wel eens vreemd gegaan (3x in totaal). Natuurlijk was ik daar verdrietig om, maar niet zo van streek als denk ik normaal is. En de laatste keer vond ik het heel eerlijk gezegd wel prima, een mooie aanleiding om er definitief een punt achter te zetten. Wat ik dan ook gedaan heb. Ik dacht toentertijd dat het uitblijven van jaloerse gevoelens en enorm verdriet kwam omdat ik niet meer hield van mijn ex, en in mn hoofd al afscheid van hem had genomen. Maar nu begin ik daaraan te twijfelen.
Daarnaast merk ik bij mezelf dat ik wel gevoelens heb gekregen voor mn fwb. Maar alsnog heb ik 0 behoefte aan een relatie. Van het woord alleen al krijg ik het benauwd. Ik durf het zelfs niet tegen hem te zeggen, omdat ik het vermoeden heb dat hij ook gevoelens voor mij heeft. Waarna hij dan misschien een relatie wil en ik ‘eraan vast zit’. Dit soort emoties en gedachten lijken me niet normaal. Maar ik weet niet hoe je daar doorheen kunt gaan of vanaf komt. En ik wil er ook eigenlijk niet vanaf want ik wil vrijheid, blijheid en geen binding...
Ik weeg verder niet zo goed wat ik wil met dit verhaal. Misschien is het herkenbaar voor iemand of heeft iemand er ideeën over waar ik wat aan heb? het houd me in elk geval wel bezig dus is het fijn om van me af te schrijven.
