Sevenof9 Ik zet alleen mijn vraagtekens bij de conclusies die hier werden getrokken, zoals dat het thuisonderwijs dat hij gekregen heeft ontoereikend was omdat hij een paar woorden hakkelend voorlas. Zoals ik eerder al schreef: misschien is hij dyslectisch of nerveus omdat hij moet voorlezen op film. Wie weet zit hij wel uit een handgeschreven boekje voor te lezen. Of misschien is hij er gewoon niet zo goed in. Ik heb les gegeven op VMBO LWOO Basis/kader en geloof me, die kinders hadden er al jaaaaaaren regulier onderwijs op zitten en lazen stukken slechter voor.
Feit is, dat je heel weinig ziet van hoe dat thuisonderwijs eruit ziet. In de omschrijving staat dat hij leert over de universele rechten van de mens. Dat zie ik ook niet terug, maar ik geloof gelijk dat ze die uitgebreid behandeld hebben. Het lijkt erop dat de filmmaker ervoor gekozen heeft om juist niet dat stuk algemeen onderwijs te laten zien, maar het stuk dat niet ieder kind meekrijgt en Toebie wel. Oftewel: dat hier getoond wordt wat er anders is, en niet wat voor de hand ligt. Ik had het idee dat er daarom ook gestart werd met de uitspraak van de rechter dat het allemaal in orde is ("...dat de ouders dit heel zorgvuldig doen..."). Zodat er een premisse is geschapen om het eigenzinnige te laten zien van wat die ouders hem allemaal nog meer leren.
Wat ik interessant vond om te horen, was dat Toebie en zijn vader de vaderlandse geschiedenis maar heel kort behandeld hebben en godsdienstgeschiedenis en kunstgeschiedenis veel uitgebreider omdat ze dat waardevoller achtten. Dat is dus precies iets wat volgens mij een legitieme reden is om te kiezen voor thuisonderwijs. En nogmaals, ik ben het niet met hen eens dat de vaderlandse geschiedenis onbelangrijk is, maar dat is dus precies zoiets waarbij je op levensbeschouwelijke gronden bezwaar kunt hebben tegen reguliere geschiedenislessen. Ze noemen het ook als hét vak waarin ze afgeweken zijn van de norm. Het is dus niet exemplarisch voor al het thuisonderwijs dat die jongen gehad heeft, de afwijking wordt belicht. En om daar nou de conclusie uit te trekken dat het "dus" geen doorzetter is... Er zit meer achter, dat wordt uitgelegd.
En dat hier gevallen wordt over die "joint", of dat die vader zogenaamd onder invloed auto rijdt en in de rechtbank zit... ik zie gewoon iemand die een shaggie rookt? Je ziet hem er toch geen wiet in rollen ofzo? Wordt er met een woord over drugs gerept? Of gaat men ervan uit dat het een joint is omdat ze bepaalde associaties hebben bij die vader? Dat zegt misschien meer over de manier waarop er naar deze beelden gekeken wordt.
Wat mij persoonlijk een interessanter discussiepunt lijkt, is of het wenselijk is dat er uitzonderingen zijn op de leerplicht of dat het wenselijk is dat thuisonderwijs is toegestaan als men daarvoor kiest op basis van levensbeschouwing? Want we lijken al enigszins gewend te zijn aan thuisonderwijs voor mensen die hun godsdienst op een bepaalde (strenge) wijze belijden of mensen die (zoals ik destijds) een reizend bestaan leiden. Maar hoe kijken we dan aan tegen mensen die hun kind niet willen laten scholen/opvoeden op basis van straf en beloning en het belangrijk vinden dat een kind intrinsiek gemotiveerd is in plaats van door externe factoren? Wat moet je als ouder wanneer je (artistieke) vrijheid en spiritualiteit zó belangrijk vindt dat het in de kern botst met wat je kind op school zou leren? Of dat de school niet voorziet in voldoende muzikaal onderwijs om je kind voor te bereiden op een bepaalde vervolgstudie? Dat zijn zaken die in dit specifieke geval lijken te spelen. Speciale sportklassen schieten als paddestoelen uit de grond, maar muziekklassen of kunstklassen zijn er doorgaans niet, of zeer schaars. Wat valt daarover te zeggen?
