Sevenof9
Sevenof9 [...] ik vind dat er geen leerplicht moet zijn, maar een leerrecht. Ik vind dat kinderen het recht hebben om te leren, maar het moet geen verplichting zijn om dat op een bepaalde manier te doen. [...] Wel kun je ingrijpen als er een situatie ontstaat waarin een kind niet kan of mag leren.
Dat lijkt me dus heel lastig, want werkelijk niet ieder kind wil naar school toe. De reden daarvoor is niet altijd duidelijk en het is ook maar de vraag of een kind daar een bewuste keuze in kan maken en die kan onderbouwen. Kinderen zijn doorgaans ook niet zo heel goed in het beredeneren wat de gevolgen van niet naar school gaan zijn op de lange termijn, of 'ze zien dan wel' wat dat voor hen betekent.
Ook kan zo'n keuze zijn oorsprong vinden bij een ouder. Ik ken een moeder die haar kind zo kwetsbaar vindt en haar het liefst 24 uur per dag bij zich heeft, dat ze haar om de haverklap ziek meldt voor school. Als ze een keer gehuild heeft, als ze een keer geniest heeft, als ze een keer gezegd heeft dat ze de juf niet lief vindt...
Je hebt ook ouders net zo anti-autoritair zijn als de ouders van Toebie, maar die daar geen alternatieve levenswijze voor in de plaats zetten en alleen maar willen afzetten. Ik kan nog wel even doorgaan met het verzinnen van situaties waarin er niet in het belang van het kind voor gekozen wordt om het niet naar school te laten gaan, en handhaven op de legitimiteit van redenen zou enorm omvangrijk zijn. Het wordt op die manier ook bijna een kwestie van intentionaliteit. En hoe toetsen we de intenties van mensen?
De insteek dat iets een recht is in plaats van een plicht vind ik wel mooi hoor. Zo zou het wel moeten zijn.
