Ons zoontje is morgen 7 weken oud en ik geef borstvoeding. Al maanden voor de bevalling was ik daar mee “bezig”... leche league cursus gevolgd, lid geworden van verschillende fb groepen om me in te lezen, filmpjes op YouTube etc.
Misschien klinkt dat wel wat overdreven, maar tijdens zwangerschap maar liefst 3 vriendinnen die met borstvoeding waren begonnen en het hebben moeten opgeven vanwege allerlei problemen.
Alle verhalen, hoe mooi het was, zo’n kindje aan de borst... zo makkelijk ook dat je niet continue in de weer was met flesjes maken... altijd voeding bij je hebben, gebruiksklaar en toegankelijk... hoe mamamelk alle benodigde stoffen bevatten om je kindje de juiste start te geven... etc.
Zelfs met alle voorbereiding geloof ik dat ik geen realistisch beeld had van hoe zwaar het zou worden die eerste weken.
Vorige week zelfs zat ik er door heen. Als het zó moest, dan maar overschakelen op of kolven en flesvoeding of kunstvoeding.
Mijn zoontje lag snachts te vechten aan een borst, huilend, hongerig en toch mijn borst weg slaan, terwijl mijn andere borst gruwelijk aan het lekken was. Alle twijfels, de wanhoop van mijn zoontje, niet wetende wat te doen en hoe verder.
En man man man wat had ik zin in een avondje doorzakken met wat kaasjes en een goed glas (ok, lees goede fles!!) wijn!
vandaar de vraag, aan diegenen die langere tijd borstvoeding geven of hebben gegeven:
Wat hadden ze jou moeten vertellen voordat je aan je borstvoedingsavontuur begon? Wat had jou écht geholpen door die eerste weken/maanden te komen?