Even snel, ben aan het werk.
Ik heb een tijdje geleden al aangegeven dat ik het niet meer zie zitten, maar daar wilde hij niet aan. Hij stond in de negeerstand denk ik, geen idee. Dus ik ben niet heel verbaasd, maar wel laf om dat even tussendoor te appen. Maar ik kijk er niet raar van op. Ben ook meer kwaad dan verdrietig eigenlijk. Het speelt al een tijdje, vooral omdat ik het idee heb dat hij niet met de ass en adhd van de oudste om kan gaan. Hij doet niks met de diagnose en past zijn gedrag en manier van praten/plannen etc ook niet aan. Kon gerust ineens besluiten dat we een half uur eerder vertrekken dan voor die dag was afgesproken. Terwijl het toch wel duidelijk is dat de oudste daar niet tegen kan. Op het moment dat de oudste dan ontploft (wat makkelijk te voorkomen was geweest) wordt hij boos en blert dat hij gewoon moet luisteren. Of niet aangeven dat hij over 0 minuten tanden moet poetsen, dan over 5 minuten etc. Maar gewoon: het is bijna half 9, dus je moet tanden poetsen. Maar de oudste kan daar niet direct op reageren, die mogelijkheid heeft hij niet in zijn hoofd (simpel gezegd). Nou ja, dan staat hij natuurlijk niet meteen op om zijn tanden tw gaan poetsen. Maar als je hem voorbereid is er niks aan de hand en doet hij op het juiste tijdstip wat er is afgesproken. En dat zijn nog maar de kleine dingen. Hij ziet ook niet in dat de oudste de komende jaren meer begeleiding nodig is dan de andere twee kinderen.
Mijn pauze is alweer voorbij, dus ik moet weer aan het werk 😉
