Ik ga nog een punt aan mijn lijstje toevoegen. Een van de belangrijkste lessen die ik in de afgelopen jaren geleerd heb, is acceptatie. Ik wil niet zeggen dat ik alles maar kan (en wil) accepteren, maar... het accepteren van een gevoel - of dat nu verdriet is of angst, pijn, enthouasiasme etc- zonder het acuut te willen wegdrukken of veranderen.
Er is nog van alles gaande in mijn leven dat niet positief is wat betreft mijn mentale en fysieke welzijn, of dat van mijn man en kind, en dat mag er ook zijn. Maar nu voel ik me positief, dus laat ik dat dan ook voeden en stilstaan bij wat er wél goed is.
