Ik vind de vriendin van mijn dochter maar een vreemde vogel uit een vreemd gezin. Afspreken lijkt vanaf haar kant altijd wel stiekem te moeten gebeuren. Als ze met mijn dochter op pad is, ergens op een plein spelen of in het winkelcentrum rond hangen, staat haar broer en soms moeder aan mijn deur om te vragen waar ze is. Pasgeleden was dochter met een paar klasgenootjes naar het zwembad, de vriendin ging ook mee, staat haar broer hier later aan de deur en vraagt om zijn zusje. Uhm die is in het zwembad.. Dat wisten ze thuis dus niet, vriendin was er stiekem met een rugtas vol zwemspullen vandoor gegaan. Vriendin kreeg enkele weken huisarrest. Ik had dochter ook al duidelijk gemaakt dat ik het toch wel vervelend vind dat er altijd iemand aan mijn deur komt als zij met haar afgesproken heeft en dat als ze niet weg mag, gewoon thuis moet blijven. Vanmiddag belde het broertje weer aan, waar is mijn zus? Ja weet ik veel. Even later staat ook moeder aan mijn deur. Zijn ze al terug want ze zijn niet op het plein. Ze waren er nog niet dus ik zei dat ze misschien in het winkelcentrum rond liepen. Ja maar ja, vriendin moet naar de tandarts en het is bijna tijd en ze is er niet. Ja sorry kan ik ook niks aan doen, ik weet niet dat zij meer afspraken heeft. Toen begon de moeder over het zwemmen van laatst, huisarrest was afgelopen, ze spreekt weer met mijn dochter af en het gaat weer fout, ze zou namelijk binnen 5 minuten weer thuis zijn. Ik heb haar gezegd dat ik daar niks aan kan doen, ik weet niet wat zij thuis afspreekt met haar ouders, ik weet alleen dat als mijn dochter zegt binnen 5 minuten terug te zijn dat ze dat dan ook is, als ze niet weg mag ze ook netjes thuis blijft. Ik kreeg tijdens het gesprekje het gevoel alsof het ook aan mijn dochter ligt dat zij regelmatig de benen neemt en haar ouders niet weten waar ze is.
Eind van de middag keek ik even op de tablet van mijn dochter, ik lees af en toe wat ze met vriendinnen appt en dm't, dat weet dochter ook en vindt dat prima. In het gesprek met haar vriendin werd er door de broer vanuit het niks gezegd dat mijn dochter haar domme bek moest houden. Dochter begreep er niks van blijkt uit het gesprek, tot er aangegeven wordt dat het dus de broer is. Er ging ook niks aan vooraf waarvan je zou kunnen zeggen dat dat de reden was. Ik vraag dochter er naar en zij zegt dat de broer wel vaker zomaar raar doet. Later stuur ik een berichtje terug dat ik ook regelmatig lees wat er heen en weer bericht wordt, en dat ie daar even rekening mee houdt als ie weer als een superbraaf jochie aan mijn deur staat om zijn zusje te zoeken. Later wordt erop gereageerd waardoor mijn vermoedens bevestigd worden dat mijn dochter schuld heeft aan het niet luisteren en er vandoor gaan van vriendin. Vriendin mag voorlopig niet met mijn dochter afspreken.
Nou vind ik dat laatste eigenlijk wel prima, ik wil namelijk niet dat mijn dochter zulk gedrag over gaat nemen. Dit zijn ook maar 2 voorbeelden, ik heb er nog genoeg. Ik ben totaal geen fan van dit meisje, ik vind haar stiekem, ze liegt, en tegenwoordig houdt ze zich uit mijn zicht. Dochter is het op die punten trouwens ook met mij eens. Ik ben zelfs blij dat ze straks niet naar hetzelfde vo gaan. De vriendin schuift tegenover mijn dochter alles op haar broer, waarom ze niet thuis was of waarom dochter weg werd gestuurd, en nu denk ik dat ze tegenover haar ouders alles op mijn dochter schuift. Ik ga morgen even een gesprekje aan met mijn dochter over deze vriendin. Ik accepteer dit namelijk niet.
Poeh, best lang verhaal geworden zo..
