Ik heb zo'n vreemde werkdag gehad vandaag. Ik wil het even van me afschrijven.

Vanmiddag roept een collega mij dat er een meisje bij ons aan de kassa staat die vraagt of we de politie voor haar willen bellen en spreekt geen Nederlands.

Het was een 15-jarig meisje uit Eritrea. Geen paspoort, geen dak boven haar hoofd en alleen een koffer en zak met kleding.
Ze is samen met haar zus met de boot uit Eritrea gevlucht. Ze was net uit Duitsland naar NL gekomen en liep dus bij ons binnen. Haar zus zat nog in DL en ouders waren er niet.

Wat ontzettend sneu... Nog een kind. Ik heb haar samen met een collega mee naar achter genomen waar we wat hebben gepraat en wat gedronken. Politie gebelt en die zijn gekomen met 3 man. Ik had al het eea uitgelegd van te voren maar 1 van de vrouwen kwam zo onaardig over! Wat ze bij ons kwam doen en of ze gestolen had (??) Gewoon een nare houding.
Ze kwamen vervolgens allemaal om haar heen staan. (ik denk dan, ga ff zitten naast dat kind) en begonnen meteen al over een treinticket terug naar Duitsland sturen. Het kwam allerminst vriendelijk over en best intimideren zo met z'n drieën. Misschien niet zo bedoeld hoor. Maar zo kwam het bij het beide op ons over. En bij haar ook.

Toen werd ze dus meegenomen. Mijn collega en ik hebben even wat tranen moeten laten. Op de een of andere manier kwam het toch ff binnen ofzo. 15 Jaar en helemaal alleen hier. Bah...
We hebben net gehoord dat ze met een taxi naar Ter Apel is gestuurd.

Nou, dat wilde ik even kwijt 😢. Je blijft toch aan zo'n meisje denken...

Oef heftig dagje zo. Lijkt me echt raar om dat mee te maken. Hopelijk komt ze goed terecht

Vreselijk!
Wat een reis moet ze hebben afgelegd.
Vaak verdient de overheid in Eritrea hier ook nog eens geld aan.

  • Pilea hebben hierop gereageerd.

    Lovely83 Dat geloof ik meteen. Eritrea is nou niet een land waar je graag geboren wil worden. Volgensmij is komt een heel groot deel van alle vluchtelingen hier vandaan.
    Ik weet niet precies hoe de procedure verloopt bij alleenstaande minderjarigen, ga ik morgen aan een moeder v school even vragen. Maar we hebben haar voornaam en weten waar ze nu heen is dus misschien zoeken we haar nog wel op.
    Het was een heel open meisje dat ons ook direct knuffelde bij afscheid.

        Pilea
        Een goede vriendin van mij werkt met minderjarige asielzoekers. Zij is hun voogd tot ze een geschikt gezin voor hun vind, is dit niet het geval dan blijft de hun voogd tot ze meerderjarig zijn. Haar werkgebied is oa Ter Apel! Ik weet dat ze momenteel niet veel jongeren heeft dus wie weet vangt zij haar wel op!

          • [verwijderd]

          • Bericht #6

          Vreselijk als je bedenkt wat ze allemaal al heeft meegemaakt in haar geboorteland maar ook onderweg.
          Wie is ze onderweg tegengekomen? Wat is er onderweg met haar gebeurd?

          Arm kind. Ik hoop dat ze, al is het maar even, rust vind. En iemand om mee te praten. En bij voorkeur ook haar zusje weer!

          • [verwijderd]

          • Bericht #8

          Ik kan mij goed voorstellen dat dit je raakt. Ik vind het ook heel erg verdrietig als ik dit lees. Wie weet kun je haar nog een keer opzoeken?

          • [verwijderd]

          • Bericht #10

          Shimmer ik jank.

          Dankbaar voor jouw werk en inzet.
          Zouden wilders en baudet dit eens lezen...

            Shimmer Bedankt voor het delen van je verhaal!
            We zijn nog steeds een beetje overdonderd. Die paar uur hebben zoveel indruk op ons gemaakt dat ik af en toe nog steeds emotioneel word. Ze wil heel graag hier in NL blijven dus dat hoop ik voor haar.
            Weet jij of je haar dan nog kan bezoeken als ze in Ter Apel zit?

            Toen ze hier een azc wilden bouwen had ik me opgegeven als vrijwilliger. Nou, de reacties waren niet van de lucht! Alsof je een landverrader bent ofzo....??
            Uiteindelijk is dat azc er niet gekomen.

              Shimmer Wat mooi omschreven, wat is het toch schrijnend allemaal. Petje af voor jou en je collega's!!

                Shimmer Wat verschrikkelijk om te lezen. Mijn hart huilt echt. en ja: natuurlijk weten we allemaal dat dit gebeurd, maar staan we er gewoon nooit zo bij stil denk ik. Als ik dit dan weer hoor (in dit geval: lees) ben ik me gewoon weer extra bewust dat wij maar gewoon geluk hebben gehad hier in Nederland geboren zijn en/of hier wonen......

                Mijn dochter heeft een vriendinnetje uit Syrië, zij wonen al een paar jaar in Nederland, maar toch kan dit meisje (nu 10) zich heel goed herinneren dat zij dagen hebben gelopen/in vrachtauto's zijn meegereden/door bergen hebben gereisd etc. Ook oma die nu 85 is was mee. Zij heeft me wel eens verteld hoe bang ze was en vooral hoe moe ze waren. Zij was toen nog maar een jaar of 3, maar ze weet het nog wel. Dat raakt me, hoe tekenend dit is voor kinderen.

                  © 2021 Alles voor de Kids.

                  Privacy policy Reglement voor Deelname Mod richtlijnen Doneer